خدا را کم نشین با خرقه‌پوشان

خدا را کم نشین
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[۱]
شمار ابیات	۷
بحر	هَزَج مُسَدَّس محذوف مفاعیلن مفاعیلن فعولن
متن
خدا را کم نشین با خرقه‌پوشان رخ از رندان بی‌سامان مپوشان درین خرقه بسی آلودگی هست خوشا وقت قبای می‌فروشان درین صوفی‌وشان دَردی ندیدم که صافی باد عیش دُردنوشان تو نازک‌طبعی و طاقت نیاری گرانیهای مشتی دلق‌پوشان چو مستم کردهٔ مستور منشین چو نوشم دادهٔ زهرم منوشان بیا وز غبن این سالوسیان بین صراحی ‌خون‌دل و بربط خروشان ز دل‌گرمیّ حافظ بر حذر باش که دارد سینهٔ چون دیگ جوشان ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «خدا را کم نشین با خرقه‌پوشان»، غزل شمارهٔ ۳۸۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در دیگر آثار هنری

در نسخهٔ مصور موزهٔ ملی ایران (شمارهٔ ۹۲۱۰) به‌تاریخ شوال ۱۰۲۵ ه‍.ق/اکتبر ۱۶۱۶ م و به کتابت شاه قاسم نیز نگاره‌ای بر مبنای این غزل با عنوان سرای پیر مغان موجود است.^[۲]

پانویس

1. حافظ، دیوان حافظ، ۲۶۶.
2. سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹:‎ ۷۲۹.

منابع

• آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.