جیمز ارل جونز (انگلیسی: James Earl Jones؛ ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۳۱ – ۹ سپتامبر ۲۰۲۴) بازیگر آمریکایی بود. جونز بهدلیل بازیهایش در تئاتر و سینما «یکی از برجستهترین و همهکارهترین بازیگران آمریکا» توصیف شده است.[۱] او همچنین «یکی از بزرگترین بازیگران در تاریخ آمریکا» نامیده شده است.[۲] او در سال ۱۹۸۵ به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا راه یافت. از او با نشان ملی هنر در ۱۹۹۲، جایزه مرکز کندی در ۲۰۰۲، جایزه یک عمر دستاورد هنری انجمن بازیگران فیلم در ۲۰۰۹ و جایزه اسکار افتخاری در ۲۰۱۱ تقدیر شده است.[۲][۳]
جونز دومین جایزه تونی خود در رشتهٔ بهترین بازیگر مرد در نمایشنامه را برای بازی در نقش پدری از طبقه کارگر در نمایش حصارها (۱۹۸۷) اثر آگوست ویلسون دریافت کرد. او کاندیدای جایزه تونی برای نقشهایش بهعنوان یک شوهر در نمایش کنار برکهٔ طلایی (۲۰۰۵) اثر ارنست تامپسون و رئیسجمهور سابق در نمایش بهترین مرد (۲۰۱۲) اثر گور ویدال بود. دیگر اجراهای او در برادوی عبارتند از: گربه روی شیروانی داغ (۲۰۰۸)، رانندگی برای خانم دیزی (۲۰۱۰–۲۰۱۱)، نمیتوانی آن را با خودت ببری (۲۰۱۴)، و بازی جین (۲۰۱۵–۲۰۱۶). او جایزه ویژه تونی برای یک عمر دستاورد هنری را در سال ۲۰۱۷ دریافت کرد.[۷][۸]
وی با صداپیشگی دارت ویدر در جنگ ستارگان شناخته شد. جیمز ارل جونز از سوی آکادمی اسکار جایزه یک عمر دستاورد را در سال ۲۰۱۱ دریافت کرد.