پتریک مور در سال 2009.[۱] مور در دهه ۱۹۷۰ مخالف توان هسته ای بود[۲] ولی موافق آن شده‌است.[۳][۴][۵]
در فهم مردم نسبت به مسائل پیرامون توان هسته‌ای، از جمله خود این فناوری، تغییر اقلیم و امنیت انرژی گوناگونی زیادی وجود دارد. حامیان انرژی هسته ای بر این باورند که توان هسته‌ای یک منبع انرژی تجدیدپذیر است که انتشار کربن را کم و امنیت انرژی را با کاهش وابستگی به منابع انرژی وارداتی زیاد می‌کند. مخالفین معتقدند که توان هسته ای تهدیدات بسیاری را متوجه مردم و محیط زیست می‌کند. با این که بسیاری از سازمان‌های حامی محیط زیست به‌طور تاریخی مخالف توان هسته‌ای بوده‌اند، برخی از آن‌ها و نیز برخی دانشمندان حامی آنند.[۶]
