جایزهٔ باارزش‌ترین بازیکن ان‌بی‌ای (ام‌وی‌پی) یکی از جوایز سالانهٔ اتحادیهٔ ملی بسکتبال (NBA) است که از فصل ۵۶–۱۹۵۵ به بهترین بازیکن فصل عادی اعطا می‌شود. فرد برنده، جایزهٔ ماوریس پودولوف را دریافت می‌کند، که به افتخار نخستین کمیسیونر (رئیس وقت) ان‌بی‌ای،[a] که از ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۳ فعالیت می‌کرد، به نام وی نام‌گذاری شده‌است. تا فصل ۸۰–۱۹۷۹، ام‌وی‌پی با رای‌گیری از بازیکنان ان‌بی‌ای انتخاب می‌شد. از فصل ۸۱–۱۹۸۰، فرد برنده با تصمیم‌گیری هیئت نویسندگان ورزشی و پخش‌کنندگان ورزش در سراسر ایالات متحده و کانادا برگزیده می‌شود.
هر یک از اعضای هیئت رأی‌دهی برای انتخاب‌های یکم تا پنجم رأی می‌دهد. هر رأی برای نفر اول ۱۰ امتیاز دارد. هر رأی برای نفر دوم هفت امتیاز دارد. هر رأی برای نفر سوم پنج امتیاز، نفر چهارم سه امتیاز و نفر پنجم یک امتیاز در نظر گرفته می‌شود. از سال ۲۰۱۰، هواداران از طریق رأی‌گیری آنلاین شرکت می‌کنند و آن‌ها یک رأی دارند. بازیکنی که در مجموع بالاترین امتیاز را کسب کند، برندهٔ جایزه می‌شود.[۲] از فصل ۲۱–۲۰۲۰، نیکولا یوکیچ از دنور ناگتس دارندهٔ این جایزه است. یوکیچ دومین منتخب دور دومی درفت است که برندهٔ این جایزه شده، وی به عنوان انتخاب چهل و یک در درفت ۲۰۱۴ ان‌بی‌ای توسط دنور ناگتس انتخاب شد
هر بازیکنی که این جایزه را به دست آورد، واجد شرایط برای عضویت در تالار مشاهیر بسکتبال نایسمیت معرفی شده‌است. کریم عبدالجبار شش بار موفق به کسب این جایزه شده‌است.[۳] او همچنین تنها بازیکنی است که موفق به کسب این جایزه شده‌است با این‌که تیمش در فصل ۷۶–۱۹۷۵ به بازی‌های حذفی راه پیدا نکرد. بیل راسل و مایکل جردن نیز هرکدام پنج بار برندهٔ این جایزه شده‌اند،[۴] در حالی که ویلت چمبرلین و لبران جیمز چهار بار این جایزه را از آن خود کرده‌اند. راسل و جیمز تنها بازیکنانی هستند که طی ۵ فصل، چهار بار موفق به بردن این جایزه شده‌اند.[۵]موزس مالون، لری برد و مجیک جانسون هر کدام سه بار این جایزه را به دست آورده‌اند، در حالی که باب پتیت، کارل مالون، تیم دانکن، استیو نش، استفن کری و یانیس آنتتوکومپو هر کدام دو بار آن را برنده شده‌اند.[۴] فقط دو بازیکن سال اولی و تازه‌کار برندهٔ این جایزه شده‌اند: چمبرلین در فصل ۶۰–۱۹۵۹ و وس آنسلد در فصل ۶۹–۱۹۶۸.[۶]حکیم اولاجوان از نیجریه،[b] دانکن از جزایر ویرجین ایالات متحده آمریکا،[c] نش از کانادا،[d]درک نوویتسکی از آلمان، یانیس آنتتوکومپو از یونان و نیکولا یوکیچ از صربستان تنها برندگان جایزهٔ MVP هستند که از نظر ان‌بی‌ای «بازیکنان بین‌المللی» به‌شمار می‌آیند.[۱۰] کری در فصل ۱۶–۲۰۱۵ تنها بازیکنی است که به اتفاق آرا، و به عنوان فرد انتخاب شده توسط تمام رأی دهندگان، برندهٔ این جایزه شده‌است. شکیل اونیل در ۲۰۰۰–۱۹۹۹ و جیمز در ۱۳–۲۰۱۲، تنها دو بازیکنی هستند که تنها یک رأی از تمام رأی‌های موجود به آن‌ها داده نشده و هر دو ۱۲۰ رأی از ۱۲۱ رأی را آورده‌اند.[e][۵] از فصل ۷۶–۱۹۷۵ نیز تنها دو بازیکن در فصلی عنوان ام‌وی‌پی را به دست آورده‌اند که تیم آن‌ها کمتر از ۵۰ درصد پیروزی در بازی‌های فصل عادی داشته‌است، موزس مالون (دو بار، در فصول ۷۹–۱۹۷۸ و ۸۲–۱۹۸۱) و راسل وستبروک (در فصل ۱۷–۲۰۱۶).[f][۱۱][۱۲]
برندگان
نیکولا یوکیچ تازه‌ترین MVP می‌باشد. وی یکی از دو بازیکنی می‌باشد که به عنوان منتخب دور دوم در درفت ان‌بی‌ای برندهٔ جایزه شده‌اند.بیل راسل (چپ) پنج بار جایزه را در دوران حرفه‌ایش دریافت کرد. ویلت چمبرلین (وسط) چهار بار جایزه را در دوران حرفه‌ایش دریافت کرد.کریم عبدالجبار با شش بار دریافت، رکورددار بیشترین تعداد دریافت این جایزه است.مایکل جردن پنج بار جایزه را در دوران حرفه‌ایش دریافت کرد.لبران جیمز چهار بار به عنوان باارزش‌ترین بازیکن شناخته شده‌است.تیم دانکن، از سن آنتونیو اسپرز، دو بار پیاپی در فصول ۰۲–۲۰۰۱ و ۰۳–۲۰۰۲ توانست جایزه را دریافت کند.دریک رز با ۲۲ سال سن جوان‌ترین دریافت کننده جایزه است.استفن کری دو بار پیاپی در فصول ۱۵–۲۰۱۴ و ۱۶–۲۰۱۵ توانست جایزه را دریافت کرد.راسل وستبروک برندهٔ جایزه در فصل ۱۷–۲۰۱۶.یانیس آنتتوکومپو برندهٔ جایزه در دو مرتبه.
^
نشان دهندهٔ این است که بازیکن هنوز در ان‌بی‌ای فعالیت می‌کند.
↑عنوان رسمی این سمت تا سال ۱۹۶۷ رئیس بود که سپس به کمیسیونر تغییر یافت.[۱]
↑حكیم اولاجوان در نیجریه زاده شد، اما در سال ۱۹۹۳ به عنوان یک شهروند دارای تابعیت ایالات متحده شناخته شد. او نخستین بازیکن بین‌المللی بود كه این جایزه را به دست آورد.[۷]
↑اگرچه دانکن در جزایر ویرجین ایالات متحده متولد شده و شهروند ایالات متحده است.[۸]
↑استیو نش در آفریقای جنوبی زاده شد، اما در کانادا بزرگ شد.[۹]
↑آلن آیورسون در سال ۲۰۰۰ تنها یک رأی به عنوان نفر نخست کسب کرد، کارملو آنتونی نیز تنها یک رأی به عنوان نفر نخست در سال ۲۰۱۳ به دست آورد.[۵]
↑به استثنای فصل‌هایی که تحت‌تاثیر تحریم‌ها، تعداد بازی‌ها از ۸۲ بازی پیش‌بینی شده کمتر شد. کارل مالون در ۹۹–۱۹۹۸ که رکورد یوتا ۳۷–۱۳ در ۵۰ بازی انجام داده از ۸۲ بازی برنامه‌ریزی شده بود، به این جایزه رسید. جیمز در فصل ۱۲–۲۰۱۱ و در هنگامی برنده شد که میامی هیت در ۶۶ بازی انجام داده در فصل عادی ۴۶ پیروزی کسب کرده و رکورد ۴۶–۲۰ را ثبت کرده بود.
منابع
General
"Most Valuable Player". NBA.com. Turner Sports Interactive, Inc. Retrieved July 4, 2008.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
