Trivial File Transfer Protocol) TFTP) یک پروتکل انتقال فایل است که به دلیل سادگی در بهکارگیری، پرکاربرد شده است. این پروتکل به کاربران دسترسی برای قرار دادن یا دریافت فایل از ریموت هاست را میدهد. از عمدهترین کاربرد آن میتوان به انتقال خودکار فایلهای مربوط به تنظیمات یک دستگاه یا فایلهای مورد نیاز یک دستگاه برای بوت شدن در یک شبکه محلی اشاره کرد. این پروتکل اولین بار در سال ۱۹۸۱ استانداردسازی شد که مشخصات فعلی این پروتکل را میتوان در RFC 1350 یافت.[۱]
بررسی اجمالی
تیافتیپی دارای طراحی سادهای است که بهکارگیری آن را آسان کرده است. این پروتکل برای انتقال اطلاعات در مراحل اولیه بوت کردن از طریق شبکه مانند BOOTP ,PXE ,PSDP و… استفاده میشود. در واقع تیافتیپی یکی از عناصر PXE یا پروتکل بوت شدن دستگاهها از محیط شبکه است که در واقع درون بایوسکارت شبکه رایانههای میزبان، الگوریتمی برای استفاده از آن پیشبینی و نهادینه شده است.
از تیافتیپی برای انتقال دیسک ایمیجهایسیستم عاملها و پروندههای پیکربندی به روتر، آیپیهای تلفن و فایروالها نیز استفاده میشود.
طراحی این پروتکل از پروتکل ایافتیپی که بخشی از مجموعه پروتکلهای PUP است تأثیر گرفته است. امروزه بهدلیل امنیت پایین این پروتکل از آن در انتقالات فایل در اینترنت استفاده نمیشود و تقریباً تنها استفاده آن در شبکه محلی (LAN) میباشد.
تیافتیپی اولین بار در سال ۱۹۸۱ توسط IEN 133 تعریف شد. پس از آن در سال بعد در ماه ژوئن تجدیدنظر دوم این پروتکل به عنوان RFC 783 منتشر شد. بعد از آن آپدیتهای مختلفی برای این پروتکل ارائه شد که آپدیتهای کلی آن به ترتیب عبارتند از:
پروتکل تیافتیپی که یکی از سادهترین پروتکلهای انتقال است با استفاده از پروتکل UDP از پورت شمارهٔ ۶۹ استفاده میکند. کار با این پروتکل بسیار آسان است و از بسیاری از تنظیمات و امکانات پیشرفتهای که بسیاری از پروتکلهای انتقال داده پیشنهاد میکنند مستثنا است. این پروتکل تنها برای خواندن و نوشتن اطلاعات به ریموت سرور یا از ریموت سرور طراحی شده است و نمیتواند اطلاعات را تغییر نام دهد، حذف یا لیست کند.
تفاوت تیافتیپی و افتیپی
در مقایسه با پروتکل انتقال داده تیافتیپی، افتیپی بسیار سادهتر عمل میکند. بهعنوان مثال در تیافتیپی خبری از احراز هویت استفادهکننده نیست و هر کسی که دسترسی شبکه به آن داشته باشد میتواند از آن استفاده کند درحالیکه برای استفاده از افتیپی احراز هویت اهمیت بالایی دارد. البته این موضوع امنیت تیافتیپی را کاهش میدهد.
تیافتیپی در مقایسه با افتیپی از سرعت بالاتری نیز برخوردار است. دلیل این موضوع این است که افتیپی در هنگام انتقال اطلاعات نیاز به تصدیق کردن بسته فرستادهشده(Packet) دارد ولی تیافتیپی منتظر تصدیق بسته فرستادهشده نمیماند و فایل بعدی را ارسال میکند. در نتیجه سرعت آن بسیار بالاتر از افتیپی است و میتواند فایلهای با حجم بالایی را انتقال دهد.[۲]