این تکگروه در در مناطق جغرافیایی مختلفی از جمله بومیان استرالیا ۶۵٫۷۴٪، پلینزی ۴۰٫۵۲٪، شمال شرقی چین ۴۴٫۰۰٪، مغولستان، ۵۲٫۱۷٪ سین کیانگ در شمال غربی چین ۷۵٫۴۷٪، و شمال شرقی سیبری ۳۷٫۴۱٪ گسترش دارد. این تکگروه در آفریقا رواج ندارد. شواهد باستانشناسی نشان میدهد که مبدا این تکگروه مهاجرت انسان از طریق آفریقا به شبهقاره هند و سپس از هند به جنوب شرقی آسیا بوده است.[۱]