بیت (به انگلیسی: Verse) کوچک‌ترین واحد کامل در شعر کهن فارسی است که دو مصراع (مِصرَع) را شامل می‌شود.
بیت در زبان عربی به معنی خانه[۱] و در اصطلاح، کوتاهترین شعر در بحرهایِ عروضی، آن است که از دو مصراع تشکیل شده باشد.[۲]
نمونه:
| به نام خداوند جان و خرد | | کزین برتر اندیشه برنگذرد |
| | |
بیت مُصَرّع
اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه دار باشند، آن بیت را مصرّع می‌نامند؛ یعنی قافیه‌دار. نمونه:
| بنی‌آدم اعضای یک پیکرند | | که در آفرینش ز یک گوهرند |
| چو عضوی به درد آورَد روزگار | | دگر عضوها را نمانَد قرار |
| تو کز محنت دیگران بی‌غمی | | نشاید که نامت نهند آدمی |
| | |
نگارخانه
-
یک اثر هنری که
خطاطی دو بیت را نمایش می‌دهد.
-
یک بیت شعر به خط
نستعلیق که توسط نرم‌افزار
خطاطی شده‌است.
منابع
- همایی، استاد جلال‌الدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
- احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴
|
|---|
| قالبهای شعر فارسی | |
|---|
| سبکهای شعر فارسی | |
|---|
| شعرشناسی | |
|---|
