از سال ۱۸۵۰، گروه های کوچکی از بابی ها در سراسر قفقاز از جمله گرجستان پخش شدند. [۱]جمشیدی گرجی، یکی از اعضای برجسته مذهب در گرجستان و در دوران زندگی بهاءالله بود.[۹]وی در قسطنطنیه دستگیر و به ایران تبعید شد.[۱۰]
در آن زمان و تحت تاثیر انقلاب اکتبر در سراسر اتحاد جماهیر شوروی، اعتقاد به بهائیت نیز در سراسر خاک شوروی گسترش یافت.[۱۱] در سال ۱۹۲۵ و در حالی که انتخابات محفل روحانی ملی در قفقاز و ترکستان در حال انجام بود، دین بهائیت به آرامی در حال فراگیرشدن بود.[۱۲] علی‌رغم سرکوب شدید دینی در شوروی سابق، بهائیان به اصول اعتقادی خود پایبند ماندند و املاک و مستغلات خود را ترک کردند. انجمن بهائیان در شوری به مرور منحل شد [۲]و ارتباط آن با سایر نقاط جهان از بین رفت.[۳] برخی از آنها به زندان افکنده شده و مردند و برخی نیز به سیبری و بیشترشان به ایران تبعید شدند.[۱۳] پیروان بهائیت در سال ۱۹۵۳ و با نقشه ده‌ساله که پیشنهاد شوقی افندی که در آن زمان ولی امر و سرپرست جامعه بهائی در سراسر عالم بود به اتحاد جماهیر شوروی مهاجرت کردند. در اوج این نقشه، در سال 1963، در حالی که مراکز مختلف در منطقه از جمله گرجستان بازسازی شده بودند،[۴][۱۴] یک فرد بهائی در تفلیس شناسایی شد.[۶]
↑ ۲٫۰۲٫۱"Survey of Current Baha'i Activities in the East and West: Persecution and Deportation of the Baha'is of Caucasus and Turkistan". The Baha'i World. Wilmette: Baha'i Publishing Committee. VIII (1938–40): 87–90. 1942.
↑ ۶٫۰۶٫۱Ahmadi, Dr. (2003). "Major events of the Century of Light". homepage for an online course on the book “Century of Light”. Association for Bahá’í Studies in Southern Africa. Archived from the original on 2008-05-17. Retrieved 2009-05-05.
↑"Most Baha'i Nations (2005)". QuickLists> Compare Nations> Religions>. The Association of Religion Data Archives. 2005. Archived from the original on 14 April 2010. Retrieved 2009-07-04.
