هنگامی که یک رایانه خاموش است، نرم‌افزارهای خود مانند سامانهٔ پایا/پایه، نرم‌افزارهای کاربردی و داده‌ها را روی حافظهٔ پایدار نگه می‌دارد. هنگامی که رایانه روشن می‌شود، یک سامانهٔ پایا یا یک راه‌انداز در حافظهٔ ناپایدار در دسترس نیست. پس، نخست، رایانه یک برنامهٔ کم‌وبیش کوچک که در حافظه‌ی فقط خواندنی (ئی‌ئیپ‌رام یا حافظه فلش) نگهداری می‌شود را همراه با داده‌هایی که برای ارزش‌دهی آغازین حافظهٔ ناپایدار نیاز دارد فراخوانی می‌کند. برای دسترسی به حافظهٔ پایدار (پرونده‌ی دستگاهی) یا دستگاه‌هایی که با کمک آن‌ها می‌توان برنامه‌ها و داده‌های سامانهٔ پایه را در حافظهٔ ناپایدار بارگذاری کرد.[۱][۲][۳]
↑«Wayback Machine». web.archive.org. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اكتبر ۲۰۰۳. دریافت‌شده در 2022-02-07. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
↑Chappell, Geoff (January 1994). "Chapter 2: The system footprint". In Schulman, Andrew; Pedersen, Amorette (eds.). DOS Internals. The Andrew Schulman programming series (1st printing, 1st ed.). Addison-Wesley. ISBN 978-0-201-60835-9. (xxvi+738+iv pages, 3.5"-floppy [3][4]) Errata: [5][6][7].
.png)
