بر اثر انفجار هسته‌ای درون جو زمین، یک ابر قارچی مانند پدید می‌آید. اگرچه در بسیاری از واکنش‌های شیمیایی غیر هسته‌ای منتج به انفجار نیز چنین پدیده‌ای مشاهده می‌شود. انفجار هسته‌ای باعث پخش پرتو و مواد پرتوزا می‌شود.
تنها دو بار از جنگ‌افزار هسته‌ای استفاده شده است. هر دو بار ایالات متحد آمریکا علیه امپراتوری ژاپن در جنگ جهانی دوم استفاده کرد. در بمب «پسر کوچک» که در ۶ اوت ۱۹۴۵ بر هیروشیما انداخته شد ۷۰ هزار نفر جان باختند. از این تعداد ۲۰ هزار نفر سرباز ژاپنی، و ۲۰ هزار نفر کارگران بردهکرهای بودند. سه روز پس از آن در ۹ اوت ۱۹۴۵ بار دیگر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بمب «مرد چاق» را بر شهر ناگاساکی انداخت. در این انفجار ۳۹ هزار نفر جان باختند که ۲۷,۷۷۸ نفر از آنها کارکنان مهماتسازی، ۲ هزار نفر کارگر برده کره‌ای و ۱۵۰ نفر سرباز ژاپنی بودند. در جمع هر دو انفجار هسته‌ای ۱۱۹ هزار نفر جان باختند.
عامل بازدارنده
جنگ‌افزار هسته‌ای از دید بسیاری از دولت‌ها "عامل بازدارنده" است. بزرگی توان نابودگری جنگ‌افزار هسته‌ای باعث پیشگیری جدی استفاده از آن در جنگ شده است. بنابراین بکارگیری آن در جنگ تمام‌عیار کاملا ناممکن است.
ابر قارچی پدید آمده در نخستین ثانیه‌های عملیات گلخانه
آزمایش هسته‌ای
از هنگام آزمایش ترینیتی و حذف استفاده نظامی از جنگ‌افزار هسته‌ای، کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای، در غالب ۶ آزمایش ۱,۷۰۰ انفجار هسته‌ای انجام داد‌ه‌اند. از این شمار، ۶تای آن انفجار هسته‌ای صلح‌آمیز بوده‌اند. آزمایش‌های هسته‌ای برای تعیین تاثیرگذاری، بازدهی، و توانایی انفجار جنگ‌افزار هسته‌ای انجام می‌شدند. در همه سده ۲۰ (میلادی) کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای بارها آن را آزموده‌اند. آزمایش هسته‌ای، اطلاعات مهمی را درباره چگونگی کارکرد جنگ‌افزار هسته‌ای، کارکرد آن در شرایط گوناگون، و واکنش سازه‌های طبیعی و انسان‌ساز نشان می‌دهد. به علاوه، آزمایش هسته‌ای همیشه نمادی از توان علمی و نظامی یک کشور بوده و بسیاری از آزمایش‌های هسته‌ای، آشکارا با هدف سیاسی انجام می‌شده‌اند. بسیاری از کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای، قدرت هسته‌ای خود را با آزمایش هسته‌ای نشان می‌دادند.
تاثیر انفجارهای هسته‌ای
بیشترین اثرات انفجار هسته‌ای، مانند کارکرد آسیب فیزیکی انفجارهای متعارف (موج انفجار و گرمای زیاد) هستند. اما انرژی آزاد شده از انفجار هسته‌ای، میلیون‌ها بار بیشتر از هر گرم از دیگر مواد انفجاری است. گرمای آزاد شده نیز به ده‌ها میلیون کلوین می‌رسد.
برخلاف جنگ‌افزار متعارف، اثر منفی انفجار هسته‌ای مدت کوتاهی پس از انفجار از بین نمی‌رود. ابری از مواد پرتوهای هسته‌ای از مرکز انفجار به اطراف گسترده می‌شود و تا زمان طولانی، بر زندگی موجودات زنده اثر می‌گذارد.
هرگونه انفجار یا جنگ هسته‌ای، تاثیرات زیان‌بار طولانی مدت و گسترده‌ای دارد. آلودگی پرتوزائی باعث جهشژنتیک و سرطان حتی در نسل‌های بعدی می‌شود.[۷][۸][۹][۱۰][۱۱]
