الگوی ملکولی وابسته به آسیب

الگوهای ملکولی وابسته به آسیب (انگلیسی: Damage-associated molecular patterns) یا به اختصار «DAMPs»^[۱] که با نام‌های «الگوهای ملکولی وابسته به خطر»، «سیگنال‌های خطر» و «آلارمین» (Alarmin) هم شناخته می‌شوند، بیوملکول‌هایی هستند که قادرند در بدن میزبان، یک پاسخ غیرعفونی التهابی را برانگیزند؛ بر خلافِ الگوی ملکولی وابسته به پاتوژن که یک پاسخ عفونی التهابی است.^[۲] یک زیرگروه از این بیوملکول‌ها، پروتئین‌های هسته و سیتوپلاسم هستند. هنگامی که این الگوها، به‌دنبال عفونت یا آسیب بافتی، به بیرون سلول ترشح شوند یا در سطح آن پدیدار شوند، در واقع، از یک محیط معمولی احیاکننده، به یک محیط اکسیده‌کننده منتقل می‌شوند که منجر به دناتوره‌شدن‌شان می‌شود.^[۳]

همچنین به‌دنبال نکروز سلول (نوعی مرگ سلولی)، دی‌ان‌ای تومورها به خارج هستهٔ سلول و بیرونِ یاخته آمده و مبدل به یک DAMP می‌شود.^[۴]

منابع

1. Seong SY, Matzinger P (2004). "Hydrophobicity: an ancient damage-associated molecular pattern that initiates innate immune responses". Nature Reviews Immunology. 4 (6): 469–478. doi:10.1038/nri1372. PMID 15173835.
2. Janeway C (September 1989). "Immunogenicity signals 1,2,3 ... and 0". Immunol. Today. 10 (9): 283–6. doi:10.1016/0167-5699(89)90081-9. PMID 2590379.
3. Rubartelli A, Lotze MT (October 2007). "Inside, outside, upside down: damage-associated molecular-pattern molecules (DAMPs) and redox". Trends Immunol. 28 (10): 429–36. doi:10.1016/j.it.2007.08.004. PMID 17845865.
4. Farkas AM, Kilgore TM, Lotze MT (December 2007). "Detecting DNA: getting and begetting cancer". Curr Opin Investig Drugs. 8 (12): 981–6. PMID 18058568.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Damage-associated molecular pattern». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۷.