ارسلان بن طغرل، ملقب به «رکن الدین ابو مظفر ارسلان بن طغرل بن محمد بن ملکشاه قسیم امیرالمؤمنین» از خاندان ترکان سلجوقی، پس از مرگ سلیمان‌شاه سلجوقی جانشین او و بر تخت شاهی جلوس کرد.
حکومت
با مرگ سلیمان شاه، ولیعهد او ارسلان بن طغرل به سلطنت رسید و چون از حمایت اتابک ایلدگز بهره‌مند بود، در دفع مدعیان داخلی حکومت موفق بود.
وی در مبارزه با انجازیان و اسماعیلیان به پیروزی‌هایی رسید که موجب تحکیم حکومت او شد و همچنین لشکر خوارزمشاه را که به تحریک یک والی شورشی به بهانه حمایت او تا حدود قزوین و زنجان پیش آمده بود شکست داد اما این دستاوردها در واقع از آن اتابک ایلدگز بود، که سلطنت واقعی به او تعلق داشت و ارسلان فقط نام آن را داشت.
وی سرانجام در سال ۵۷۱ هجری درگذشت و پسرش طغرل تحت عنوان طغرل سوم به حکومت رسید.[۱]
