تاریخانه، از مهمترین آثار تاریخی دامغان، که کتیبه‌ای به نام ابوحرب در آن وجود دارد.[۱]
ابوحرب بختیار پسر ابی‌جَعفر محمد بن ابراهیم، از فرمانروایان ناحیة تاریخی قومس (استان سمنان کنونی) و دست نشاندهٔ آل زیار بود که ۳۱۶ تا ۴۳۵ یا ۴۴۱ هجری از جانب منوچهر زیاری حکومت داشت. او از حاجبان منوچهر نیز بود و از نخستین سیاستمدارانی است که منوچهری دامغانی مدح کرده‌است. نام او در سه قصیده و یک مسمط از دامغانی آورده شده. در منابع مکتوب تاریخی و ادبی چیز زیادی دربارهٔ حکومت او نیامده ولی در سال‌های اخیر کتیبه‌هایی از دوران حکومت او در سه ناحیهٔ دامغان کشف شده‌است.
