مهندس ابراهیم همایونفر (۱۲۹۰ تهران - ۲۱ تیر ۱۳۸۴ اویان-له-بن فرانسه [۱]) مهندس، پژوهشگر و فن‌سالار دوره پهلوی بود.
پدرش محمد خان معزز دیوان بود که نام خانوادگی همایونفر برگزید. تحصیلات ابتدائى را در دبستان‌های تربیت و شرف مظفرى و تحصیلات متوسطه را در دارالمعلمین به اتمام رسانید [۲] و در سال ۱۳۱۰ براى ادامه تحصیل به فرانسه رفت.[۳]
همایونفر پس از شش سال تحصیل در فرانسه موفق به اخذ دیپلممهندسى از مدرسه عالى معدن سنت اتین و دیپلم مهندسى نفت از دانشگاه استراسبورگ شد. سپس برای کارآموزی به آمریكا رفت و در سال ۱۳۱۹ [۳] یا ۱۳۱۸ [۲] به ایران بازگشت.
همایونفر پس از بازگشت به ایراندر وزارت پیشه و هنر مشغول كار شد و در هنرسراى عالى نیز به تدریس نفت و متالوژى پرداخت. مشاغل بعدی وى عبارتند از: ریاست كارخانه گلیسیرین و صابون، ریاست اداره اروپایى بانک صنعتى و معدنى، ریاست اداره كل معان فلز، ریاست قسمت بازرگانى سازمان برنامه، ریاست مناطق نفتخیر شركت ملى نفت ایران پس از خلع ید، ریاست هیئت مدیره و مدیرعامل شركت سهامى شیمیایى ایران، مدیر عامل بنگاه مستقل آبیارى و سرپرست جلب حمایت سرمایههاى خارجى.[۲]
در سال ۱۳۳۴ که برادر همسرش خلیل طالقانی وزیر کشاورزی شد، او را برای مطالعاتی در زمینه آبیاری به پاریس فرستاد.[۴] مهندس همایونفر در سال ۱۳۴۳ در كابینه حسنعلی منصور معاون فنى نخست وزیر و سپس به استانداری آذربایجان غربی و پس از آن، استاندارى اصفهان شد.
آثار
پانویس
پیوند به بیرون
|
|---|
| عمومی | |
|---|
| کتابخانههای ملی | |
|---|
| سایر | |
|---|
