سوزوکی مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۵۹ از دانشگاه هوکایدو گرفت و در همان سال به عنوان استادیار عضو هیئت علمی این دانشگاه شد.[۳] او به ایالات متحده رفت و میان سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۵ در آزمایشگاه هربرت براون در دانشگاه پردو به پژوهش پرداخت. او در سال ۱۹۷۳ استاد تمام دانشگاه هوکایدو گشت و تا هنگام بازنشستگی در سال ۱۹۹۴ در آن دانشگاه به کار پرداخت.[۴]
بنیاد نوبل به خاطر «کوپل‌های با کاتالیزور پالادیوم در سنتز آلی» جایزه نوبل شیمی سال ۲۰۱۰ را به او اهدا کرد.[۱] او در پس از دریافت جایزه نوبل گفت که «برای کشوری همچون ژاپن که از فقر منابع طبیعی رنج می‌برد، کار ویژه بر به دست آوردن و گسترش دانش مهم است، چرا که تنها راهی که می‌تواند از آن به رشد برسد از تلاش مردمش برای گسترش دانایی می‌گذرد.»[۴]
