زمانی که خاندان اتابکان حکمرانی می‌کردند یموت‌ها در منطقهٔ شمال و شمال شرق ایران فعالیت‌های زیادی در ترکمن کردن منطقه داشتند. محل استقرار اولیهٔ یموت‌ها عبارتند از: خواجه‌نفس، گمیشان، خلیج حسنقلی، چله‌کن (چهارکن)، چکیشلر و اترک.
یموت‌ها، مردمانی دامدار بوده و در دشت‌های سر سبز سکونت داشتند.
درحال حاضر بخشی از زبان ادبی ترکمن و برنامه‌های رادیویی بر گویش یموت مبتنی است. امروزه بر روی پرچم ملی ترکمنستان پنج نقش قالی متعلق به هر یک از قبیله اصلی کشور یعنی تکه، یموت، نخورلی، گوکلان و ساریق وجود دارد.[۲]
