گُلابی (نام علمی: Pyrus) (فارسی شرقی: ناک و کان و کاین که در گذشته به آن اَمرود و کرپول[۲] و اَرمود[۳] نیز گفته می‌شد) درختی است گل‌دار از رده دولپه‌ای‌ها، از خانواده گلسرخیان و از زیر خانواده بادامی‌واران است.
چهار نوع گلابی، بارلت، دآنجو (D'Anjou)، فورل و بارلت سرخ
در این جنس حدود ۸۰۰ گونه وجود دارد[نیازمند منبع] که بعضی از گونه‌های معروف شامل communis, persica, pyrifolia, syriaca و ussuriensis وجود دارد. گلابی معمولی یا گلابی عماد
از گونه communis است که میوه‌های آبدار با دانه‌های سنگی دارد و اغلب شکل کشیده دارد.
اما انواع دیگری از گلابی وجود دارند که به گلابی آسیایی معروف است که شکل آن‌ها شبیه سیب است. در منابع آلمانی منشأ گلابی را در کوه‌های البرز ذکر کرده‌اند. انواع مختلف گونه وحشی آن در جنگل‌های گیلان و مازندران وجود دارد که در زبان گیلکی و تالشی به خوج[۴] و خج و سنگ خوج و در زبان مازندرانی به تلکا و سِتِکا معروف‌اند.
گلابی درختی برگ‌ریز می‌باشد که در شرایط آب وهوایی مناطق سرد جهان، جایی که زمستان‌های سرد باعث برطرف شدن نیاز سرمایی زمستان آن می‌شود قابل پرورش و کشت است. میوهٔ این گیاه از لحاظ گیاه‌شناسی پوم است و جزء میوه‌های کاذب به‌شمار می‌آید.
میوه گلابی معمولی عمر انباری کوتاهی دارد به همین دلیل باید قبل از رسیدن کامل برداشت شود تا بتوان به راحتی به بازار رساند.
گلابی میوه‌ای زنگوله‌ای شکل است که در محدوده رنگ‌های سبز، زرد، قهوه‌ای، قرمز یا ترکیبی از این رنگ‌ها وجود دارد. این میوهٔ سرشار از پتاسیم، ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌باشد. بیش از ۳۰۰۰ نوع گلابی در جهان وجود دارد و به صورت پخته، کمپوت شده یا خام مصرف می‌شود که اصطلاحاً به آن شیرگلاب یا گلاب خام گفته می‌شود.
No symbol = official figure, P = official figure, F = FAOSTAT ۲۰۰۷، * = Unofficial/Semi-official/mirror data, C = Calculated figure A = Aggregate (may include official, semi-official or estimates);
↑Potter, D. et al. ; Eriksson, T.; Evans, R. C.; Oh, S.; Smedmark, J. E. E.; Morgan, D. R.; Kerr, M.; Robertson, K. R.; Arsenault, M. (2007). "Phylogeny and classification of Rosaceae". Plant Systematics and Evolution. 266 (1–2): 5–43. doi:10.1007/s00606-007-0539-9. [Referring to the subfamily by the name "Spiraeoideae"]
