که مهاجرت ساکنان این روستا در دهه های آغازین پس از انقلاب 57 به مناطق دشتی و پایین دست مشرف به دریا در شهر ساری باعث شد تا در مقطعی سه دهه ای خالی از سکنه باشد و نهایتا در طی ده سال اخیر با رجعت اهالی این روستا مجدد آبادانی و پویایی در این روستا شکل گرفت. این روستا به دلیل وجود وافر گیاه آویشن که در مناطق کوهستانی رویش خوبی دارد به " سرزمین آویشن " لقب گرفته است.
در قدیم عمده فعالیت اهالی این روستا دامداری سنتی بصورت ییلاق و قشلاق بوده است.
چهره های علمی و ورزشی متعددی را در جامعه معرفی نموده است.
