پده یک درخت خزان‌کننده با اندازه متوسط است که ممکن است شرایط مساعد تا ارتفاع حدود ۱۵ متر و دور آن ۲٫۵ متر (۸٫۲ فوت) رشد کند. ساقه آن به‌طور معمول خم و دوشاخه است. ساقه‌های قدیمی پوست ضخیم، خشن و سبز زیتونی دارند. در حالی که چوب تنه سفید است، چوب قلب قرمز است و در مرکز تیره تا تقریباً سیاه می‌شود. ریشه‌ها به‌طور گسترده پخش می‌شوند اما نه عمیق. شکل برگها بسیار متغیر است.
گل‌ها به صورت شاتون هستند و طول گل‌های نر ۲۵–۵۰ میلیمتر (۰٫۹۸–۱٫۹۷ اینچ) و ماده‌ها ۵۰–۷۰ میلیمتر (۲٫۰–۲٫۸ اینچ) است. میوه‌ها به صورت کپسول‌های تخم مرغی- نیزه ای هستند با ۷–۱۲ میلیمتر (۰٫۲۸–۰٫۴۷ اینچ) طول، بلند، حاوی دانه‌های ریز پوشیده شده در موهای ابریشمی.
درخت پده جزء برجسته اکوسیستم‌های دشت سیلابی توگای در امتداد دره‌های رودخانه در مناطق خشک و نیمه‌خشک است که با بید، گز و توت در بیشه‌های متراکم مخلوط شده‌است. در زمین‌هایی سیلابی فصلی به خوبی رشد می‌کند و آب شور را تاب می‌آورد. جنگل‌های پده که بیشتر به‌عنوان منبع هیزم استفاده می‌شود، تا حد زیادی ناپدید شده یا در بیشتر محدوده طبیعی آن تکه‌تکه شده‌اند.[۳][۴]
