وجه التزامی یا وجه پِیرو وجهی از فعل است که گوینده آن را برای اشاره به وضعیتی نسبی و غیرقطعی به کار می‌برد.[۱] وجه التزامی برای بیان شرط، احتمال، آرزو، تردید، خواستن، میل و امثال آن به کار می‌رود.[۲] هرگاه واقع‌شدن یا نشدن فعل مسلم نباشد، از وجه التزامی استفاده می‌شود.[۳]
ناتل خانلری معتقد است «فعلی که به وجه التزامی است همیشه به دنبال فعل دیگری می‌آید».[۴]
مثال
- مثال ۱
- وجه خبری: «امروز باران می‌آید»
- وجه التزامی: «فکر می‌کنم امروز باران بیاید»
- مثال ۲
- وجه خبری: «حسن به بانک رفته‌است»
- وجه التزامی: «حسن باید به بانک رفته باشد»
- مثال ۳
- وجه خبری: «هر روز کمی پیاده‌روی می‌کنم»
- وجه التزامی: «از فردا می‌خواهم هر روز کمی پیاده‌روی بکنم»
جستارهای وابسته
منابع
