نگار بوبان، سال ۱۳۵۲ در خانواده‌ای اهل کردستان، در تهران متولد شد.[۶] در هشت سالگی در کلاس پرویز مشکاتیان به نواختن سنتور پرداخت، اما کار جدی او در موسیقی، با ساز بربط (عود) آغاز شد.[۲]حسین بهروزی‌نیا و منصور نریمان از جمله استادان او در نوازندگی عود بودند.[۷] از سال ۱۳۷۲ با گروه موسیقی سماعی، فعالیت هنری خود را به‌طور رسمی آغاز کرد. او تا کنون با گروه‌های بهار، حلاج، تذرو، سماعی و ارمغان همکاری کرده و اجراهایی در کشورهای مختلف داشته‌است. در سال ۱۳۷۶ با ورود به گروه بهار به سرپرستی هنگامه اخوان دوران جدیدی از فعالیت هنری او آغاز شد. در بهار ۱۳۸۴ با همراهی بابک بوبان، انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد.[۳] او همچنین با گروه عبدالقادر مراغه‌ای به سرپرستی محمدرضا درویشی همکاری داشت.[۸]
او همچنین گروه هم‌آوایان به سرپرستی حسین علیزاده را در اجراهای متعدد سال ۱۳۹۲ و انتشار آلبوم باده تویی همراهی کرده و در ضبط موسیقی فیلم‌های در میان ابرها و ماندو به عنوان تک‌نواز عود، همکاری داشته‌است.[۹]
بوبان، به گفته خودش، ابتدا به گیتار کلاسیک علاقه‌مند شد، اما بعد از مدت‌ها گوش دادن به گیتار کلاسیک، به این نتیجه رسید که این ساز را دوست دارد، اما «حرف دل» او نیست. در همین زمان، نواری با تکنوازی و خوانندگی عبدالوهاب شهیدی به دستش رسید و بوبان متوجه شد که این همان چیزی‌ست که به دنبال آن می‌گشته‌است. او می‌گوید ترجیح می‌دهم حس‌های امروزی خودم را با ریشه‌های موسیقی سنتی ایران بیان کنم. او می‌گوید:[۱۰]
الهام بخشیدن در زندگی برایم چیز خیلی زیبایی‌ست، چه الهام از دیگران بگیرم و چه بتوانم الهام‌بخش دیگران باشم. اگر موسیقی‌ای که می‌سازم و اجرا می‌کنم، بتواند چنین کاری با شنونده‌اش کند، یعنی یا حسی را به او منتقل کند یا فکری را برایش ایجاد کند، به تعمقی وادارش کند، لحظه‌ای از او بخواهد که بایستد و به خودش یا موضوعی بیرون از خودش بپردازد، آن موقع است که احساس می‌کنم کار خوبی کرده‌ام.
نگار بوبان در گردآوری کتاب‌های چهل و دو قطعه برای عود و ردیف موسیقی ایرانی برای بربط، همکاری داشته‌است.[۱۲] او همچنین در پژوهش‌های مختلف به «بررسی ادوار ایقاعی و تنوع کارکرد موسیقایی آنها در تصانیف منسوب به عبدالقادر مراغه‌ای»،[۱۳] رابطه زبان فارسی و ساختار موسیقی ایرانی،[۱۴][۱۵] موسیقی اصوات در شعر حافظ،[۱۶] «بازنمایی بصری کمیتهای هجا و دیرند و ابزار تحلیل تطبیقی ریتم»[۱۷] و «زمان‌بندی واکه‌ها در پاره‌گفتار» پرداخته‌است.[۱۸][۱۹] نگار بوبان همچنین به عنوان یکی از داوران بخش ساز عود، با جشنواره ملی موسیقی جوان همکاری داشته‌است.[۲۰][۲۱] او از جمله داوران مسابقات گروه‌نوازی دانشگاه تهران[۲۲] و عضو شورای هنری نخستین جشنواره «موسیقی کلاسیک ایرانی» نیز بوده‌است.[۲۳]
