در سال ۱۹۸۶ رئیس‌جمهور وقت فرانسه به نام فرانسوا میتران دستور داد که نام ریشیلیو (به فرانسوی: Richelieu) را بر این ناو بگذارند که برگرفته از نام کاردینال ریشلیو، اولین نخست‌وزیر فرانسه بوده‌است؛ ولی با دستور ژاک شیراک، نخست‌وزیر وقت فرانسه در تاریخ ۷ فوریه ۱۹۸۷ نام این کشتی به شارل دوگل تغییر یافت. نام این کشتی برگرفته از نام ژنرال شارل دوگل رئیس‌جمهور اسبق فرانسه می‌باشد.
تاریخچه ساخت
ساخت بدنه در آوریل ۱۹۸۹ در کارخانه کشتی سازی DCNS آغاز شد. این ناو در ماه مه ۱۹۹۴ به دریا انداخته‌شد.
توصیف
این ناو در مقایسه با همتایان آمریکایی خود از ابعاد کوچکتری برخوردار بوده. مساحت عرشه پرواز این هواپیما ۱۲ هزار متر مربع است و شارل دوگل با کمک عرشه ۱۹۵ متری خود قادر است حداکثر ۲۴ جنگنده را به‌طور هم‌زمان در سطح کشتی جای دهد. همچنین ۱۰۰ پرواز در روز به مدت ۷ روز متوالی دیگر مزیت شارل دوگل است. زاویه بین عرشه اصلی و عرشه پروازی این ناو ۸٫۵ درجه است و دو آسانسور برای انتقال هواپیماها از آشیانه زیر عرشه تا عرشه در نظر گرفته شده‌است. این ناو نیاز به سوختگیری هسته‌ای هر ۵ سال یک بار دارد.
حضور در نیروی دریایی
متأسفانه شارل دوگل نتوانست دوران سرویس‌دهی موفقی را به نام خود ثبت‌کند. این ناو چندین مرتبه مجبور به توقفات طولانی و پشت سر نهادن تعمیرات اساسی و پرهزینه در قسمت‌های مکانیکی گردیده که از این لحاظ بدترین رکورد را در بین هواپیمابرهای فرانسوی به نام خود ثبت کرده‌است. بروز نقایص و خرابی در قسمت‌های مختلف کشتی از زمان به آب اندازی آغاز شد و تاکنون نیز ادامه دارد. بروز نقایص پی در پی این ناو تا جایی گسترش‌یافت که والری ژیسکار دستن این ناو را یک ناو هواپیمابر نصفه و نیمه (به انگلیسی: half-aircraft-carrier) نامید.
_underway_2009.jpg)
