ناحیه پایتختی سئول (به انگلیسی: Seoul Capital Area به اختصار: SCA) کلان شهری با مرکزیت سئول واقع در شمال غربی کره جنوبی که در کره به عنوان سوداگون (به انگلیسی: Sudogwon; کرهای: 수도권; هانجا: 首都圈; لاتیننویسی اصلاحشده: Sudogwon; مککیون–ریشاور: Sudokwŏnبا تلفظ کرهای: [sʰudoɡwʌn]) یا منطقه گیونگی (به انگلیسی: Gyeonggi region; کرهای: 경기 지방; هانجا: 京畿地方; لاتیننویسی اصلاحشده: Gyeonggi Jibang; مککیون–ریشاور: Kyŏnggi Jibang) معرفی شده است و شامل دو مطلب متفاوت مناطق اداری اینچئون و گیونگی-دو است.
ناحیه پایتختی سئول دارای جمعیتی معادل ۲۴ میلیون نفر (تا سال ۲۰۱۲) است و رتبه چهارم بزرگترین منطقه شهری در جهان را داراست. مساحت آن در حدود ۱۱٬۷۰۴ کیلومتر مربع است. این کلانشهر، پایتخت فرهنگی، تجاری، صنعتی و مسکونی کره جنوبی است. بزرگترین شهر آن سئول با جمعیتی حدود ۱۰ میلیون نفر و پس از آن اینچئون با ۳ میلیون نفر است.
جغرافیا و آب و هوا
ناحیه پایتختی سئول در دره رودخانه هان واقع شده که شامل برخی از حاصلخیزترین زمینها در شبه جزیره کره است. هرچند در حال حاضر زمینهای نسبتاً کمی از این منطقه برای کشاورزی مورد استفاده قرار میگیرد. عمدهٔ مساحت شهرهای گیمپو و بوچئون را زمینهای زراعی پوشش میدهد.
تاریخچه
ناحیه پایتختی سئول از حدود ۲۰۰۰ سال پیش پایتخت کره بوده است. موقعیت مرکزی و چشماندازهای نسبتاً ملایم آن همواره به این منطقه یک نقش مرکزی در امور این کشور داده است.
این شهر پایتخت دودمانهای بائکجیه (۱۸ پ.م. - ۶۶۰ ب. م) و جوسئون (۱۳۹۲–۱۹۱۰) هم بودهاست.
پس از تشکیل کشور کره جنوبی در سال ۱۹۴۸، سئول به عنوان پایتخت این کشور برگزیدهشد.
در طول جنگ کره (۱۹۵۰–۱۹۵۳) جنگ در ناحیه پایتختی سئول تمرکز یافت که بسیار مخرب بود و بسیاری از مناطق سئول و اطراف آن تخریب شدند. به ویژه سئول ضربه سختی خورد و چهار بار در طول جنگ میان طرفین رد و بدل شد.
در طول نیمه دوم قرن ۲۰ ناحیه پایتختی سئول به سرعت شروع به توسعه به عنوان پایتخت اقتصادی کره جنوبی کرد. جمعیت آن به چهار برابر پس از جنگ کره گسترش یافت. در سال ۲۰۰۱ فرودگاه بینالمللی جدید اینچئون همه پروازهای بینالمللی به سئول را دربر گرفت.
ناحیه پایتختی سئول به شهر ویژه سئول، کلانشهر اینچئون و استان گیونگی-دو تقسیم شده است. سئول دارای ۲۵ گو (بخش دولت محلی)، اینچون دارای ۸ گو و ۲ شهرستان و گیونگی-دو دارای ۲۷ شهر و ۴ شهرستان به عنوان تقسیمبندی هستند.
شهرهای ناحیه پایتختی سئول به طرز مطلوبی از طریق جاده و راه آهن به هم پیوستهاند. خط راه آهن گیونگی-دو مهمترین خط راه آهن در کشور است. علاوه بر آن بسیاری از نیاز رفتوآمد توسط متروی شهری سئول از طریق سئول، اینچئون و بسیاری از شهرهای دور دیگر برآورده میشود.
ناحیه پایتختی سئول یک رابط برای سفرهای هوایی و دریایی بشمار میرود. بزرگترین فرودگاه کشور، فرودگاه بینالمللی اینچئون و فرودگاه بینالمللی گیمپو، در ناحیه شهری است. کشتیهای داخلی و بینالمللی چندین بار در روز از پایانه اینچئون حرکت میکنند. حجم عظیم حمل و نقل بینالمللی از طریق پایانههای کانتینری اینچئون به انجام میرسد که عمدتاً به مقصد و از مبدأ چین محدود میشوند.
↑A government publication states that on 1 November 2010, the population of "Seoul Metropolitan Area" stood at 23,616 thousand, which is the sum of the figures given for Gyeonggi-do (11,270 thousand), Seoul (9,708 thousand) and Incheon (2,638 thousand), apparently including the periphery. Source: "Preliminary Results of the 2010 Population and Housing Census" (PDF). Statistics Korea. 21 January 2011. Retrieved 23 July 2011.