منوچهر بزرگمهر (آذر ۱۲۸۹ در تهران–۲۷ آبان ۱۳۶۵) استاد دانشگاه، مترجم و نویسندهٔ ایرانی آثار فلسفی بود.[۱] او از پیشگامانِ معرفیِ فلسفه تحلیلی به ایرانیان بود.[۲]
زندگی
منوچهر بزرگمهر، مدرس، مؤلف و مترجم در آذر ۱۲۸۹ در تهران متولد شد. او فرزند میرزا یوسف‌خان ملقب به علیم‌السلطنه از پزشکانی بود که دوره طب را در فرانسه گذرانده بود. بزرگمهر تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه آمریکایی تهران به پایان رساند و بعد از آنکه دو سال در مدرسه حقوق به تحصیل پرداخت، سال ۱۳۱۱ برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و پس از اخذ درجه لیسانس حقوق از دانشگاه بیرمنگام به ایران بازگشت. ابتدا در وزارت معارف مشغول به کار شد. پس از خدمت نظام وظیفه، در وزارت امور خارجه مشغول به کار شد. در سال ۱۳۱۸ به استخدام شرکت بیمه درآمد. در سال ۱۳۱۹ به مشهد منتقل شد، مدتی در راه‌آهن مشغول به کار شد و سرانجام در شرکت نفت مشغول به کار شد. وی بین سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ مشاور حقوقی کنسرسیوم بود. بزرگمهر همچنین از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۵ در دانشگاه تدریس کرد.[۳][۴]
وی اگرچه شغل دیوانی و اداری خود را در صنعت نفت اختیار کرده و به مناصب بالای اداری همچون مشاور حقوقی شرکت نفت و ریاست اداره حقوقی شرکت نفت انگلیس و ایران دست یازیده بود، اما به عنوان مترجم آثار فلسفی در زمره اولین کسانی بود که تازه‌های اندیشه فلسفی غرب را به ایرانیان شناساند. اهمیت کار بزرگمهر آنجا نمایان می‌شود که پژوهشگران فلسفی طی چند دهه هنگامی که می‌خواستند دربارهٔ فلسفه تحلیلی اطلاعاتی کسب کنند، معمولاً به سراغ آثار ترجمه‌شده او می‌رفتند.[۵]
کتاب‌ها
منابع
برای مطالعه بیشتر
- منوچهر بزرگمهر: از پیشروان نهضت ترجمه متون فلسفی و پرچمدار فلسفه تحلیلی در ایران، احمد راسخی‌لنگرودی، تهران: نشر کویر، ۱۳۹۵
پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به
منوچهر بزرگمهر در ویکی‌گفتاورد موجود است.
