الا ماریا لانی یلیچ-اوکانر (انگلیسی: Ella Marija Lani Yelich-O'Connor؛ زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۹۶) که به‌طور حرفه‌ای با نام لرد (انگلیسی: Lorde) شناخته می‌شود، خواننده و ترانه‌نویس نیوزیلندی است. او در انتخاب نام هنری خود، از آریستوکراسی الهام گرفت، و برای به کار بردن سبک‌های موسیقایی غیرمتعارف و ترانه‌سرایی درون‌گرایانه مشهور است.
لرد در اوایل نوجوانی به موسیقی علاقه نشان داد. او در سال ۲۰۰۹ قراردادی با گروه موسیقی یونیورسال (یوام‌جی) بست و در سال ۲۰۱۱ با تهیه‌کنندهٔ موسیقی، جوئل لیتل برای ضبط موسیقی همکاری کرد. نتیجهٔ تلاش آنها آلبومی چندآهنگه (ئی‌پی) تحت عنوان ئی‌پی کلاب عشق بود که ابتدا در سال ۲۰۱۲ به صورت ناشر مؤلف برای دانلود رایگان در ساوندکلاود در دسترس قرار گرفت و در سال ۲۰۱۳ یوام‌جی آن را به صورت تجاری منتشر کرد. این ئی‌پی با تک‌آهنگ پرفروش «سلطنتی‌ها» همراه بود که لرد برای آن به شهرت دست یافت.
افتخارات لرد شامل دو جایزهٔ گرمی، دو جایزهٔ بریت و یک نامزدی در مراسم گلدن گلوب می‌شود. نام لرد در فهرست تأثیرگذارترین نوجوانان مجلهٔ تایم در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ و همچنین ۳۰ شخص زیر ۳۰ سال فوربز در سال ۲۰۱۴ قرار گرفت. تا سال ۲۰۱۷، او بیش از پنج میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته بود.
زندگی و حرفه
۱۹۹۶–۲۰۰۹: اوایل زندگی
بیسواتر، نیوزیلند، حومهٔ شهری که لرد در آن بزرگ شد.
الا ماریا لانی یلیچ-اوکانر در ۷ نوامبر ۱۹۹۶ در تاکاپونا (یکی از حومه شهرهای اوکلند) به دنیا آمد.[۱] مادرش، سونیا یلیچ شاعر و پدرش، ویک اوکانر مهندس امور شهری است.[۲] مادرش از مهاجران کرواتی‌تبار بود که در منطقهٔ دالماسی به دنیا آمد، در حالی که پدرش اصالت ایرلندی دارد.[۳] آنها پس از ۳۰ سال رابطه، نامزدی‌شان را در سال ۲۰۱۴ اعلام و در سال ۲۰۱۷ در مراسم خصوصی در ساحل چلتنهام ازدواج کردند.[۴][۵] لرد دارای شهروندی دوگانهٔ نیوزیلند و کرواسی است.[۶]
لرد دومین فرزند از چهار فرزند است: او یک خواهر بزرگتر به‌نام جری، یک خواهر کوچکتر به‌نام ایندیا و یک برادر کوچکتر به‌نام آنجلو دارد.[۷] آنها در حومهٔ نورث شور اوکلند در دوونپورت و بیسواتر بزرگ شدند.[۸][۹] او در پنج سالگی به یک گروه نمایشی پیوست و مهارت‌هایش در سخنرانی عمومی را توسعه داد.[۱۰] مادرش او را تشویق کرد که طیفی از ژانرها را بخواند که لرد از آنها به‌عنوان تأثیر غنایی بر خود یاد کرد. به بیان دقیق‌تر، او از رمان ویران‌شهری فید اثر ام. تی. اندرسون و نیز از مؤلفان جی. دی. سلینجر، ریموند کارور و جنت فریم به‌عنوان تأثیرگذار بر ترانه‌سرایی خود یاد کرده‌است.[۹]
پس از پیشنهادی از سوی آموزگار مدرسه، مادرش از لرد خواست تا تست‌های توانایی‌های شناختی وودکاک-جانسون را برای تعیین هوش خود انجام دهد. نتایج نشان می‌داد که لردِ ۶ ساله، کودک تیزهوشی بود.[۱۱] او برای مدت کوتاهی در مرکز جورج پارکین، سازمانی که برای آموزش تیزهوشان بود، ثبت نام کرد. با این حال، مادرش با استناد به نگرانی‌های رشد اجتماعی، نام‌نویسی او را لغو کرد.[۱۱] لرد در کودکی به مدرسهٔ واکسهال و سپس در اوایل دورهٔ نوجوانی به مدرسۀ بلمونت اینترمدیت رفت.[۱۲] در حالی که لرد در واکسهال حضور داشت، او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ در مسابقات گفتار مدارس ابتدایی نورث شور که رقابتی ملی بود، به ترتیب سوم و اول شد.[۱۳][۱۴] لرد و تیمش از مدرسهٔ بلمونت در سال ۲۰۰۹ در فینال جهانی مسابقهٔ کیدز لیت کوئیز (مسابقهٔ جهانی ادبیات برای دانش‌آموزان ۱۰ تا ۱۴ ساله) به‌عنوان نایب قهرمان انتخاب شدند.[۱۲]
۲۰۰۹–۲۰۱۱: آغاز به کار
در مهٔ ۲۰۰۹، لرد و دوستش لوئیس مک‌دونالد به‌عنوان گروه دو نفره در شوی استعدادیابی سالیانهٔ مدرسهٔ بلمونت اینترمدیت برنده شدند.[۱۵] در آگوست همان سال، لرد و مک‌دونالد به‌عنوان مهمان در برنامهٔ بعد از ظهرجیم مورا در رادیو نیوزیلند حضور یافتند. آنها در این برنامه بازخوانی ترانه‌های «ماما دو (اوه اوه، اوه اوه)» اثر پیکسی لات و «از کسی استفاده کن» اثر کینگز آو لئون را اجرا کردند.[۱۶] سپس پدر مک‌دونالد ضبط‌های فرزندش از دوئت‌های بازخوانی «ماما دو» و «راه وارویک» اثر دافی را برای اسکات مک‌لاکلن، مدیر اجرایی استعدادیاب هنرمندانگروه موسیقی یونیورسال (یوام‌جی) فرستاد.[۱۷] مک‌لاکلن مدتی بعد به‌منظور پیشرفت لرد، برایش قراردادی در یوام‌جی اخذ کرد.[۱۸]
لرد هنگام اجرا در تئاتر ویکتوریا در سال ۲۰۱۰
همچنین لرد بخشی از گروه موسیقی مدرسه بلمونت اینترمدیت، یعنی اکستریم بود؛ این گروه در مراحل نهایی مسابقات بهترین گروه که نوامبر ۲۰۰۹ در تاکاپونا، آوکلند برگزار شد، در رتبهٔ سوم قرار گرفت.[۱۹] در سال ۲۰۱۰، لرد و مک‌دونالد گروهی دو نفره به‌نام «الا و لوئیس» تشکیل دادند و به‌طور منظم بازخوانی‌هایی را به‌صورت زنده در مکان‌های محلی، از جمله کافه‌های آوکلند و تئاتر ویکتوریا در دوونپورت اجرا کردند.[۲۰] در سال ۲۰۱۱، یوام‌جی مربی آواز، فرانسیس دیکینسون، را استخدام کرد تا به‌مدت یک سال دو بار در هفته به او آموزش آواز خواندن بدهد.[۲۱] در طول این مدت، مک‌لاکلن تلاش کرد لرد را با چند تهیه‌کننده و ترانه‌سرای مختلف هم‌یار کند، اما کوشش او موفقیتی نداشت.[۱۸][۲۲] هنگامی که لرد شروع به نوشتن ترانه کرد، یادگرفت که چطور با خواندن داستان‌های کوتاه «کلمات را کنار هم بگذارد».[۲۳]
لرد ترانه‌های اصلی خود را برای اولین بار در نوامبر ۲۰۱۱ در تئاتر ویکتوریا اجرا کرد.[۲۰] در دسامبر همان سال، مک‌لاکلن لرد را با جوئل لیتل، ترانه‌سرا، تهیه‌کنندهٔ موسیقی و خوانندهٔ سابق گودنایت نورس جفت و جور کرد. این زوج پنج ترانه را برای یک آلبوم چندآهنگه (ئی‌پی) در استودیوی گلدن ایج لیتل در مورنینگساید، آوکلند ضبط کردند و در عرض سه هفته به پایان رسید.[۲۴] در حالی که لرد روی حرفه موسیقی خود کار می‌کرد، او از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ به مدرسهٔ گرامر تاکاپونا رفت و سال ۱۲ را به پایان رساند.[۲۵] او بعدتر در سال ۲۰۱۴ به‌منظور شرکت در سال ۱۳ تمایلی به بازگشت به تحصیل نداشت.[۲۶]
۲۰۱۲–۲۰۱۵: قهرمان محض
هنگامی که لرد و لیتل نخستین تلاش مشارکتی خود، یعنی ئی‌پی کلاب عشق، را به پایان رساندند، مک‌لاکلن آن را به‌عنوان «قطعهٔ مؤثر موسیقی» تشویق کرد اما نگران این بود که آیا این ئی‌پی بتواند منفعت ببرد زیرا لرد در آن زمان ناشناخته بود.[۱۸] در نوامبر ۲۰۱۲، لرد این ئی‌پی را از طریق حساب ساوندکلاود خود برای دانلود رایگان منتشر کرد.[۸] یوام‌جی به صورت تجاری ئی‌پی کلاب عشق را در مارس ۲۰۱۳ پس از ۶۰٫۰۰۰ بار دانلود منتشر کرد که نشان داد لرد طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کرده بود.[۱۸][۲۷] این ئی‌پی در نیوزیلند و استرالیا در رتبه دوم قرار گرفت.[۲۸] تک‌آهنگ این ئی‌پی، یعنی «سلطنتی‌ها»، با موفقیتی تجاری و هنری مواجه شد و بالغ بر ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رساند. موفقیت این تک‌آهنگ باعث شد تا لرد به شهرت جهانی برسد.[۲۹] این تک‌آهنگ به صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ رسید و لردِ ۱۶ ساله به جوان‌ترین هنرمندی تبدیل شد که از زمان تیفانی درویش در سال ۱۹۸۷ موفق به کسب تک‌آهنگ شماره یک در ایالات متحده شد.[۳۰] همچنین از انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا گواهی‌نامهٔ الماس دریافت کرد.[۳۱] این قطعه در مراسم گرمی برندهٔ جوایز بهترین اجرای پاپ تک‌نفره و ترانه سال شد.[۳۲] از اواخر ۲۰۱۳ تا اوایل ۲۰۱۶، لرد با جیمز لو، عکاس نیوزیلندی، در رابطه بود.[۳۳]
آلبوم استودیویی آغاز به کارِ لرد، قهرمان محض (حاوی تک‌آهنگ «سلطنتی‌ها») در سپتامبر ۲۰۱۳ منتشر شد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت؛[۱۷] این آلبوم در چندین فهرست پایان سال از بهترین آلبوم‌ها ظاهر شد.[۳۴] این آلبوم بابت به تصویر کشیدن ناامیدی نوجوانان حومه شهری و نقد فرهنگ جریان اصلی مورد توجه قرار گرفت.[۳۵] در ایالات متحده، این آلبوم در فوریهٔ ۲۰۱۴ بیش از یک میلیون نسخه فروخت و نخستین آلبوم یک هنرمند زن پس از آلبوم سال ۲۰۰۸ ادل یعنی ۱۹ بود که به این رکورد دست یافت.[۳۶]قهرمان محض نامزد دریافت جایزهٔ گرمی بهترین آلبوم آواز پاپ شد[۳۲] و تا مهٔ ۲۰۱۷ چهار میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته بود.[۳۷] سه تک‌آهنگ دیگر از این آلبوم منتشر شد: «زمین تنیس» در نیوزیلند به رتبهٔ یک رسید،[۳۸] در حالی که «تیم» در رتبه ششم جدول ایالات متحده قرار گرفت،[۳۹] و «شکوه و خون» منحصراً به رادیوی ایالات متحده فرستاده شد.[۴۰]
در نوامبر ۲۰۱۳، لرد پس از جنگ تعیین قیمت بین شرکت‌ها، شامل سونی میوزیک انترتینمنت و ناشر خودش یعنی یوام‌جی، قراردادی نشر با انتشارات سانگز میوزیک امضا کرد که ارزش آن ۲٫۵ میلیون دلار آمریکا گزارش شد. این توافق به ناشر این حق را می‌داد که مجوز موسیقی لرد را برای فیلم و تبلیغات بدهد.[۴۱] بعداً در همان ماه، لرد برای موسیقی متن فیلم سال ۲۰۱۳ بازی‌های گرسنگی: اشتعال ترانهٔ سال ۱۹۸۵ تی‌یرز فور فی‌یرز یعنی «همه می‌خواهند بر جهان حکومت کنند» را بازخوانی کرد.[۴۲] مجلهٔ تایم نام او را در فهرست تاثیرگذارترین نوجوانان جهان در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ قرار داد.[۴۳][۴۴] همچنین فوربز او را در نسخهٔ سال ۲۰۱۴ از ۳۰ شخص زیر ۳۰ سال قرار داد؛ او جوان‌ترین فردی بود که نامش در این فهرست به نمایش درآمد.[۴۵]بیلبورد او را در فهرست ۲۱تای زیر ۲۱ سال خود در سال‌های ۲۰۱۳،[۴۶] ۲۰۱۴،[۴۷] و ۲۰۱۵ معرفی کرد.[۴۸]
در ژانویهٔ ۲۰۱۶، لرد به هرن بی (حومهٔ شهری مرفه در اوکلند) نقل مکان کرد.[۶۰] در جوایز بریت فوریه همان سال، لرد و آخرین گروه برگزاری تور دیوید بویی، اجرای تجلیلی برای ترانهٔ ۱۹۷۱ بویی، یعنی «زندگی در مریخ» داشتند.[۶۱] پیانیست مایک گارسون که عضو طولانی‌مدت گروه بویی بود، بیان کرد که خانواده و مدیر برنامهٔ بویی لرد را انتخاب کردند زیرا بویی او را تحسین می‌کرد و عقیده داشت که لرد «آیندهٔ موسیقی» بود.[۶۲] بعدتر در همان سال، لرد مشترکاً ترانهٔ «خطوط قلب» را برای گروه موسیقی دونفرهٔ نیوزیلندی برودز در آلبوم سال ۲۰۱۶ آنها، هوشیار، نوشت.[۶۳]
لرد هنگام اجرا در ژوئن ۲۰۱۷
«چراغ سبز» — تک‌آهنگ آغازین دومین آلبوم استودیویی لرد، ملودراما — در مارس ۲۰۱۷ منتشر شد که با تحسین منتقدان همراه بود.[۶۴] چند نشریه آن را به‌عنوان یکی از بهترین ترانه‌های سال رتبه‌بندی کردند؛ ان‌ام‌ئی و گاردین «چراغ سبز» را در صدر جایگاهِ فهرست مرتبطٔ خود قرار دادند.[۶۵] این ترانه موفقیت تجاری نسبتاً متوسطی کسب کرد، به صدر جدول نیوزیلند، رتبهٔ چهارم جدول استرالیا و رتبهٔ نهم کانادا رسید.[۶۶] بعدتر در همان ماه، او ترانهٔ «پول نگیر» از گروه موسیقی ایندی پاپ آمریکایی بلیچرز را مشترکاً نوشت و به‌عنوان آواز پس‌زمینهٔ در آن حضور داشت.[۶۷] این ترانه برگرفته از آلبوم سال ۲۰۱۷ آنها، یعنی اکنون از دست رفته بود.[۶۸]
در ملودراما، ترانه‌نویسی لرد شاهد پیشرفت هنری در رابطه با موضوعات درون‌گرایی و پس از جدایی بود.[۶۹][۷۰] این آلبوم در ژوئن ۲۰۱۷ با ستایش گستردهٔ منتقدان منتشر شد؛ متاکریتیک در فهرست خود از آثار به‌خوبی نقدشدهٔ سال ۲۰۱۷ بر اساس گنجانیدن در فهرست‌های پایان سال نشریات، آن را پس از لعنتِکندریک لامار در رتبه دوم قرار داد.[۷۱] این آلبوم به صدر جدول ایالات متحده، استرالیا، کانادا و نیوزیلند رسید و نخستین آلبوم او بود که در رتبهٔ نخست بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده قرار گرفت.[۷۲][۷۳] این آلبوم در شصتمین مراسم جایزه گرمی نامزد دریافت جایزهٔ آلبوم سال شد.[۷۴] دو تک‌آهنگ دیگر از آلبوم منتشر شدند: «مکان‌های خوب» و ریمیکسی از «دینامیت دست‌ساز» با حضور خالید، پست مالون و سیزا.[۷۵]
برای پشتیبانی از ملودراما، لرد شروع به برگزاری تور کنسرتی بین‌المللی کرد. نخستین قسمت آن در اواخر سال ۲۰۱۷ در اروپا برگزار شد و خالید به‌عنوان هنرمند مکمل در آن حضور داشت.[۷۶] او بعداً قسمت آمریکای شمالی را اعلام کرد که در مارس ۲۰۱۸ برگزار شد و ران د جولز، میتسکی و توو استایرک به‌عنوان هنرمندان افتتاحیه در آن اجرا کردند.[۷۷] جنجالی سیاسی در دسامبر ۲۰۱۷ رخ داد که لرد کنسرت برنامه‌ریزی‌شدهٔ ژوئن ۲۰۱۸ خود در اسرائیل را به‌دنبال کمپین آنلاین فعالان همبستگی فلسطین که از بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل حمایت می‌کردند، لغو کرد.[۷۸] در حالی که لرد به صراحت دلایل خود را برای لغو اعلام نکرد، او اعلام کرد که از آشفتگی سیاسی آن‌جا بی‌اطلاع بوده و «تصمیم درست در حال حاضر لغو است».[۷۹] گروه‌های طرفدار فلسطین از تصمیم او استقبال کردند،[۸۰] در حالی که گروه‌های طرفدار اسرائیل از لغو این اجرا انتقاد داشتند.[۸۱] مجلهٔ بیلبورد نام لرد را در نسخهٔ سال ۲۰۱۷ از ۲۱تای زیر ۲۱ سال خود گنجاند.[۸۲]فوربز نیز او را در فهرست ۳۰تای زیر ۳۰ سال آسیایی خود قرار داد.[۸۳]
۲۰۱۹–اکنون: به‌سوی جنوب و سولار پاور
لرد در مهٔ ۲۰۲۰ اعلام کرد که ساخت سومین آلبوم استودیویی‌اش را به‌دنبال مرگ سگش آغاز کرده‌است.[۸۴] او در نوامبر ۲۰۲۰ از چاپ کتاب به‌سوی جنوب خبر داد؛ این کتاب شرح حالی از سفر لرد به جنوبگان و شامل تصاویری از این سفر بود.[۸۵] او در ژوئن ۲۰۲۱ ترانهٔ «سولار پاور» را منتشر کرد که تک‌آهنگ آغازین سومین آلبوم استودیویی‌اش به همین نام به‌شمار می‌رفت. این آلبوم دو ماه بعد منتشر شد که سبک‌های متفاوتی مانند ایندی فولک و سایکدلیک[۸۶][۸۷][۸۸] را تجربه کرد اما منتقدان نقدهای متفاوتی در مورد آن داشتند.[۸۹][۹۰] سپس «نشئه در سالن ناخن» و «حلقهٔ مود» به‌عنوان تک‌آهنگ‌های بعدی آلبوم منتشر شدند.[۹۱][۹۲] لرد در حمایت از این آلبوم، تور سولار پاور را در آوریل ۲۰۲۲ تا مارس ۲۰۲۳ برگزار کرد.[۹۳] او در سال ۲۰۲۳ اعلام کرد که در حال نوشتن موسیقی جدید است.[۹۴]
لرد از گسترهٔ صوتی کنترآلتو برخوردار است.[۱۲۳][۱۲۴] پیش از ملودراما، لرد فقط آواز می‌خواند و آلات موسیقی را بر روی موسیقی یا در صحنه نمی‌نواخت؛ او گفت «صدای [من] باید تمرکز داشته باشد. فضای آواز من واقعاً مهم است».[۱۲۵]پاپ‌مترز آواز لرد را «بی‌نظیر و بسیار جذاب»[۱۱۸] و بیلبورد آن را «پویا، گرفته و کنترل‌شده» توصیف کرد.[۱۲۶] اما برای تور جهانی ملودراما، او در برخی از اجراها، روی صحنه نوعی سمپلر[۱۲۷] و زیلوفون می‌نواخت.[۱۲۸] بلافاصله پس از پایان تور، لرد گفت که شروع به یادگیری نواختن پیانو کرده‌است.[۱۲۹]وایس بیان کرد که ترانه‌های او حالت میکسولیدین در خود جای داده‌است؛ یعنی ساختاری ملودیک که در موسیقی «مبتنی بر بلوز و آلترناتیو راک» استفاده می‌شود و ترانه‌های او را از آثار موسیقی پاپ متمایز می‌کند زیرا آکورد ماژور یا مینور معمولی ندارند.[۱۳۰]
لرد در مورد روند ترانه‌سرایی خود توضیح داد که اساس ترانه‌های او با اشعار شروع می‌شود. این اشعار برخی اوقات می‌تواند از یک کلمه منحصر به فرد به معنای خلاصه کردن ایده خاصی نشات گرفته باشد که او سعی کرده‌است آن را شناسایی کند.[۹] لرد برای «زمین تنیس» موسیقی را پیش از متن آن نوشت.[۱۳۱] او گفت که ترانه‌سرایی قهرمان محض از دیدگاه یک بیننده شکل گرفته‌است.[۶۹] به همین شیوه، لرد در مصاحبه‌ای با ان‌ام‌ئی اذعان کرد که در نخستین آلبومش از کلمات خاصی استفاده کرد. در حالی که در آلبوم بعدی، یعنی ملودراما تغییری به روایت اول‌شخص ارائه و اشعار خویشتن‌نگرانه‌تری با الهام از مبارزات شخصی لرد پس از جدایی و دیدگاه‌های مربوط به بلوغ پسانوجوانی به کار گرفت.[۱۰۸]کرومستزیای وضعیت عصب‌شناختی لرد بر ترانه‌نویسی او در این آلبوم تأثیر گذاشت؛ این وضعیت باعث شد که او رنگ‌ها را بر اساس تم و احساسات هر ترانه هماهنگ کند.[۶۹]
تصویر عمومی و تأثیر
لرد بر روی صحنه برای رقص از پیش طرح‌ریزی‌نشده مشهور است که مخاطبان عقاید متفاوتی در مورد آن داشته‌اند.
نام هنری لرد، شیفتگی او به «سلطنتی‌ها و آریستوکراسی» را نشان می‌دهد؛ او یک «e» بعد از نام Lord (که احساس می‌کرد بیش از حد مردانه بود) اضافه کرد تا آن را زنانه‌تر سازد.[۱۳۲] او وجههٔ عمومی خود را به‌عنوان چیزی توصیف کرد که «خود به خود» به او رسید و با شخصیت واقعی خود همسان بود.[۱۳۳] لرد به‌عنوان فمینیست شناخته می‌شود.[۱۳۴]نیوزیلند هرالد عقیده داشت که ایدئولوژی فمینیستی لرد به‌دلیل بی‌علاقگی او به اجراهای جنسی، متمایز از هم عصرانش است.[۱۳۵] او در مصاحبه‌ای با مجلهٔ وی خود را «شخصی بسیار مثبت‌نگر» توصیف کرد و گفت «من هیچ مشکلی با کسی که برهنه شود ندارم. … فکر نمی‌کنم واقعاً به هر شکلی تکمیل‌کنندهٔ موسیقی من باشد یا به من کمک کند داستانی را بهتر بگویم».[۱۳۶]
بازخورد منتقدان به لرد به‌طور کلی مثبت است، به‌طوری که تحسین‌ها بر تکامل او هم از نظر موسیقایی و هم از نظر غنایی تمرکز دارد.[۱۳۷]نیویورک تایمز او را «اعجوبه پاپ» نامید که با حد و مرزها مطابقت نداشت و همواره به دنبال تجربه‌گرایی بود.[۶۹]بیلبورد با معرفی آثار او به رادیوی راک و آلترناتیو که سلطهٔ مردانه مرسومی را به خود دیده بود، لرد را به‌عنوان سخنگوی «احیای راک زنانه» به رسمیت شناخت.[۱۳۸] این نشریه همچنین در سرمقالهٔ سال ۲۰۱۳ از او به‌عنوان «ملکه جدید آلترناتیو» نام برد.[۸] روزنامه‌نگار رابرت کریستگاو علاقهٔ کمتری نسبت به سبک‌های لرد داشت و او را «یک دارایی پاپ» نامید که از دیگر هنرمندان جریان اصلی متمایز بود.[۱۳۹]
انتقاد لرد از فرهنگ جریان اصلی در قهرمان محض، عنوان «صدای نسلش» را برای او به ارمغان آورد.[۱۷] او این لقب را نادیده گرفت و گفت که «جوانان هرگز به سخنگوی خاصی نیاز نداشته‌اند».[۱۰۸]جان کارامانیکا که در نیویورک تایمز می‌نویسد، لرد را بابت ایجاد «موج شورش زنان» برای مخاطبان جریان اصلی که گرایش «ضدپاپ» را پذیرفته بودند، اعتبار می‌بخشد.[۱۴۰]رولینگ استون و ان‌پی‌آر با ارائهٔ دیدگاهی مشابه، آلبوم استودیویی آغاز به کار او، یعنی قهرمان محض را پایه و اساس این تحول دانستند.[۱۱۱] چندین تحلیل‌گر نیز به تأثیر لرد بر روند موسیقی دههٔ ۲۰۱۰ اشاره کردند[۱۴۱] و عقیده داشتند که او راه را برای نسل فعلی هنرمندان پاپِ متمایل به آلترناتیو هموار کرده‌است.[۱۴۲] او در نظرسنجی خوانندگان ان‌پی‌آر در سال ۲۰۱۸ از تأثیرگذارترین موسیقی‌دانان زن قرن بیست و یکم در رتبهٔ ۱۲ قرار گرفت.[۱۴۳] آثار او بر چندین هنرمند معاصر شامل بیلی آیلیش،[۱۴۴]اولیویا رودریگو،[۱۴۵]سابرینا کارپنتر،[۱۴۶]کنن گری،[۱۴۷] و تروی سیوان[۱۴۸] تأثیر گذاشته‌است.
شخصیت لرد روی صحنه، به‌ویژه رقص از پیش طرح‌ریزی‌نشدهٔ او، مورد توجه است. مخاطبان نظرات متفاوتی در مورد رقص او داشته‌اند. منتقدان حرکات رقص او را در مقایسه با اجراکنندگان معاصر «ضایع» توصیف کرده‌اند.[۱۴۹]د فیدر نوشت او باید به‌خاطر رقصش تجلیل شود، زیرا این رقص بدون تبعیت از فرم و «خودجوش‌تر» از طراحی رقص ساختاریافته است و به «شیوهٔ بیانی کاملاً متفاوتی صحبت می‌کند». این نشریه بیشتر توضیح داد که «حضور او بر روی صحنه تاثیرگذارتر از اجرای پاپ معمولی» است.[۱۵۰] شخصیت لرد در قسمت‌های ساوت پارک تحت عنوان «د سیسی» و «ریهاش» نقیضه شد. این قسمت‌ها به‌ترتیب در اکتبر و دسامبر ۲۰۱۴ پخش شدند.[۱۵۱]
بشردوستی
لرد در چندین اهداف خیرخواهانه نقش داشته‌است. ترانهٔ «کلاب عشق» در آلبوم نیکوکاری ترانه‌هایی برای فیلیپین که در حمایت از مردم آسیب‌دیدهٔ فیلیپین از تیفون هایان گردآوری شده بود، قرار گرفت.[۱۵۲] در سال ۲۰۱۵، لرد تک‌آهنگ خیریهٔ «تیم بال پلیر ثینگ» را به عنوان بخشی از ابرگروه کیوی کیور باتن ضبط کرد. تمام مبلغ فروش این ترانه صرف تحقیقات برای درمان بیماری باتن، (نوعی اختلال عصبی کشنده) شد.[۱۵۳] بعدتر در همان سال، او در آلبوم گردآوری‌شدهٔ هنر صلح: ترانه‌هایی برای تبت ۲ به‌منظور جمع‌آوری بودجه برای حفظ فرهنگ تبت حضور یافت.[۱۵۴] سال بعد، لرد مبلغ ۲۰٫۰۰۰ دلار نیوزیلند به مؤسسهٔ خیریه نیوزیلندی به‌نام فوئل د نید که برای دانش‌آموزان محروم غذا تهیه می‌کند، اهدا کرد.[۱۵۵] در سال ۲۰۱۸، او به‌منظور تأمین بودجهٔ خرید «پنج مانیتور عصب‌پزشکی قابل حمل جدید»، ۵٫۰۰۰ دلار نیوزیلند به بیمارستان استارشیپ اهدا کرد.[۱۵۶] لرد در نوامبر ۲۰۱۸ یکی از حامیان میوزیک‌هلپز (پیش‌تر بنیاد موسیقی نیوزیلند) شد. این مؤسسه خیریهٔ موسیقی به نیوزیلندی‌هایی که در برابر مشکلات جدی سلامتی آسیب‌پذیر یا با آنها مواجه هستند، کمک می‌کند.[۱۵۷]
لرد پس از کسب موفقیت چشمگیر، چهار جایزه در جوایز موسیقی نیوزیلند برنده شد.[۱۵۸] تک‌آهنگ «سلطنتی‌ها» جایزهٔ سیلور اسکرول ای‌پی‌آرای[۱۵۹] و دو جایزهٔ گرمی در رشتهٔ بهترین اجرای پاپ تک‌نفره و ترانه سال کسب کرد.[۳۲] او به‌عنوان ترانه‌نویس «شراره‌های زرد آتش» نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب در رشتهٔ بهترین ترانه غیراقتباسی شد.[۵۸] آلبوم ملودراما در مراسم گرمی نامزد دریافت جایزهٔ آلبوم سال شد.[۱۶۰] لرد دو جایزهٔ بریت در رشتهٔ هنرمند انفرادی زن بین‌المللی دریافت کرده‌است.[۱۶۱] او علاوه بر این، یک جایزهٔ موسیقی بیلبورد، یک جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی و سه جایزهٔ موسیقی ملل کسب کرده‌است.[۱۶۲] او تا ژوئن ۲۰۱۷ بیش از پنج میلیون آلبوم در سرتاسر جهان فروخته بود[۱۶۳] و بر اساس گواهی‌نامه‌ها ۱۵ میلیون نسخه از تک‌آهنگ‌هایش در ایالات متحده فروش داشته‌است.[۱۶۴]
↑"Vauxhall School achievers". National Library of New Zealand. The Devonport Flagstaff. 25 August 2006. p. 29. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 21 November 2020.
↑ ۲۰٫۰۲۰٫۱Brunt, Shelley; Stahl, Geoff (2018). Made in Australia and Aotearoa/New Zealand: Studies in Popular Music. Routledge. p. 72. ISBN978-1-317-27047-8.
↑ ۲۱٫۰۲۱٫۱Cowley, Pip. "Lorde Q&A". V Music Australia. Archived from the original on 8 April 2014. Retrieved 16 December 2013.
↑ ۹۶٫۰۹۶٫۱Lachno, James (11 September 2013). "Lorde – New Music". The Daily Telegraph. Archived from the original on 16 September 2013. Retrieved 14 September 2013.
↑"Lorde". Pitchfork. Archived from the original on 14 January 2019. Retrieved 4 February 2019. Melodrama [...] told the story of a single party, and advanced her indie-pop sound into synesthetic revelry
↑Lorde (2013). Lyrical Influences (VEVO LIFT): Brought to You By McDonald's (video). VEVO/YouTube. Event occurs at 1:49. Archived from the original on 14 November 2021. Retrieved 22 November 2013. I think my writing process with 'Tennis Court' was quite different to how I normally write. Generally, I will have a lyric forming before I go into the studio. But with this one, we wrote the music and beat before we wrote anything lyrically.
_(52119260286)_(cropped2).jpg)
.jpg)
.jpg)
