در سالهای معمولی، فوریه در همان روزی از هفته آغاز میشود که ماههای مارس و نوامبر آغاز میشوند و در سالهای کبیسه روز نخست آن همانند روز نخست ماه اوت است. آخرین روز فوریه در سالهای معمولی مانند آخرین روز اکتبر و در سالهای کبیسه مانند آخرین روز ژانویه است.
پیشینه
نام فوریه از واژهٔ لاتین februum به معنی پالایش و تطهیر گرفته شدهاست. چون در گاهشماری رومی در روز ۱۵ فوریه «مراسم تطهیر» یا Februa برگزار میشد. ژانویه و فوریه دو ماه آخری بودند که به گاهشمار رومی افزوده شده بودند؛ پیش از آن زمستان به عنوان یک دورهٔ بدون ماه بود. در سال ۷۱۳ پیش از میلاد این دو ماه توسط نوما پمپیلیوس به گاهشمار اضافه شد. فوریه تا سالها به عنوان آخرین ماه گاهشمار باقی مانده بود تا آنکه در دورهٔ دسمویری Decemviri در سال ۴۵۰ پیش از میلاد در جایگاه دوم قرار گرفت و دومین ماه سال شد. همچنین در برخی دورهها در دوران باستان ماه فوریه را کوتاه میکردند و تنها ۲۳ یا ۲۴ روز در سالهای معمولی و ۲۷ روز در سالهای کبیسه، برای آن در نظر میگرفتند و برای آنکه روزهای سال با تغییرات فصلی هماهنگ باشد پس از فوریه، بدون فاصله یک مِرسِدونیوس قرار میدادند.
نامهای دیگری که برای فوریه وجود داشت عبارت بودند از:
Solmonath در انگلیسی باستان با برابر امروزی mud month به معنی ماه گل و لای
در زبان شارلمانی به این ماه Hornung و در فنلاندی به آن helmikuu به «معنی ماه مروارید» گفته میشود چون هنگامی که برفها از روی شاخهٔ درختان آب میشود قطرههای کوچک آب روی درخت باقی میماند و هنگامی که دوباره سرد میشود این قطرهها یخ میزند و مانند دانههای مروارید یخی میشود. به این ماه در لهستانی و اوکراینی به ترتیب luty و лютий گفته میشود به معنی ماه یخ یا یخ زدگی شدید و در زبان مقدونی به این ماه «сечко» گفته میشود که این عبارت به معنی «ماه بریدن (چوب)» است.