فهرست فرماندهان ارتش ایران فهرستی از افراد نظامی ایرانی است، که از زمان تشکیل ارتش مدرن در ایران در سال ۱۳۰۰ تاکنون، در جایگاه فرماندهی (در دورههایی تحت عنوان رئیس ستاد) حضور داشتهاند. در این فهرست همچنین نام فرماندهان ادوار مختلف نیروی زمینی ارتش، نیروی هوایی ارتش، نیروی دریایی ارتش و نیروی پدافند هوایی ارتش، ذکر شده است. درجهٔ نظامی عنوانشده پیش از نام هر یک از فرماندهان، درجهٔ ابتدای تصدی آن مقام است.
رئیس ستاد ارتش
در آغاز «ارکان حرب کل قشون» نام داشت. در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۱۴ «میهن ستاد» و کمی بعد «ستاد ارتش» نامیده شد.
در ۱ شهریور ۱۳۳۴ تغییری در سازمان ارتش به وجود آمد و نیروهای هوایی و دریایی دارای ستاد جداگانه شدند و در کنار نیروی زمینی که آن نیز ستاد خود را داشت زیر نظر «ستاد کل» قرار گرفتند. در دی ماه ۱۳۳۵ نام ستاد کل به «ستاد بزرگارتشتاران» تغییر کرد.
سرهنگعلی شهبازی (ابتدا سرتیپ و در مهر ۶۹ سرلشکر شد) - از ۱۳ اردیبهشت ۱۳۶۷ تا شهریور ۱۳۷۷
در شهریور ۱۳۷۷ سمتی با نام فرماندهی کل ارتش به وجود آمد که عالیترین سمت ارتشی است و از اهمیت سمت ریاست ستاد مشترک ارتش کاسته شد ولی این سمت همچنان برقرار ماند.
نیرو در شهریور ۱۳۲۰ از هم پاشید و در ۱۲ مهر ۱۳۲۰ به «وزارت جنگ»، به نام «ادارهٔ پنجم» سپرده شد. همچنین بارها نامِ نیرو، گاه ستاد فرماندهی نیروی هوایی بود و گاه نیروی هوایی.
↑حسن ارفع در این دوره رئیس رکن دوم ستاد ارتش و همزمان فرمانده سوارهنظام بودهاست و نمیتوانستهاست رئیس ستاد باشد.
↑ولیالله فلاحی هرگز به عنوان رئیس ستاد مشترک منصوب نشد. او به جایگاه جانشین رئیس ستاد مشترک منصوب شد و کفالت جایگاه ریاست ستاد مشترک را به طور همزمان برعهده گرفت.
↑در ۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ در حالی که نمایندهٔ رهبر در شورای عالی دفاع بود به درجهٔ سرلشکری ترفیع یافت.
↑گفتنی است که پس از یورش نیروهای بریتانیایی و روس به ایران در شهریور ۱۳۲۰، نیروی هوایی زیر فرماندهی لشکر ۱ پادگان مرکز (به فرماندهی سرلشکر بوذرجمهری) قرار گرفت و سرتیپ احمد خسروانی همهٔ نامهها و فرمانها را از سوی فرماندهی لشکر ۱ پادگان مرکز «امضا» میکرد.