یک تابلوی خوشنویسی به امضای عبدالباقی مربوط به دوره صفوی
عبدالباقی تبریزی از کتیبه‌نویسان زبردست دوره صفوی و اساتید مسلم خوشنویسی در قرن یازدهم[۱] به‌ویژه در خطوط ثلث، نسخ و رقاع است.
او از خوشنویسان صاحب نام دوره شاه عباس کبیر بود. او در خطوط ثلث، نسخ و رقاع از شاگردان علاءالدین تبریزی بود و از اساتید مسلم به شمار می‌رود.[۲] همچنین او را از جمله شاگردان علیرضا عباسی دانسته‌اند.
عبدالباقی تبریزی بعضی از کتیبههایمسجد امام (مسجد شاه یا مسجد سلطانی) اصفهان را به امر شاه عباس نوشت[۲] که هنوز باقیست. گفته می‌شود شاه عباس به همین منظور او را از بغداد به اصفهان فراخواند.
عبدالباقی در سال ۱۰۳۹ هجری قمری بدرود حیات گفته است.[۲]
کتیبه‌های قسمت داخلی مسجد جامع عباسی، به‌ویژه نمای داخلی گنبد غربی، از یادگارهای مفتخر و ارزشمند اوست که از مفاخر مکتب خطاطی اصفهان محسوب می شود.[۳]
نگارخانه
کتیبهٔ درون گنبد مسجد شاه اصفهان، به رقم عبدالباقی تبریزی در سال ۱۰۳۶ ه.ق.
