طوش یا نوش نام یکی از پسران اسفندیار است. اختلاف نگارش این نام ناشی از نسخه‌های گوناگون شاهنامه فردوسی می‌باشد. در بعضی نام طوش و در بعضی دیگر نوش آمده است. طوش در آتشکده های زرتشتی به کار دینی مشغول بود. طوش برخلاف سایر برادران در جنگ‌ها و اتفاقات حضور کمرنگی دارد.
که می‌توان نتیجه گرفت که طوش در خدمت گسترش دین زرتشت بوده است. همچنان که دیده می‌شود نوشتار طوش به گونه نوش در شاهنامه فردوسی به تصحیح جلال خالقی مطلق آمده است.
نباید نوش را با نوش آذر یکی دانست در ابیات فوق فردوسی آنها را با شماره گذاری از هم تمیز داده است. زمانی نوش آذر و بهمن و مهرنوش با اسفندیار به جنگ ارجاسب رفتند، ازطوش نامی برده نمی‌شود. در شاهنامه فردوسی به نسبت سه برادر بسیار کمتر از طوش سخن گفته می شود:
