شهرستان سیریک در سال ۱۳۸۶ از شهرستان میناب تفکیک شده و به عنوان شهرستانی جدید به تقسیمات کشوری اضافه شده‌است؛ تا پیش از آن، این شهرستان با نام بخش بیابان، یکی از بخش‌های تابعه شهرستان میناب بود.[۳]
دین مردم شهرستان سیریک، اسلام و پیرو مذهب اهل سنت هستند، به زبان بلوچی و گویش بندری گویش سيريکی از (گویش های گرمسیری) سخن می‌گویند؛[۴] و فرهنگ این شهرستان، ترکیبی از فرهنگ بلوچی و فرهنگ بندری است.[۵]
تالاب (خور) آذینی در روستای گونمردیتالاب (خور) آذینی در روستای گونمردیتالاب (خور) آذینی در روستای گونمردی
تالاب (خور) آذینی
تالاب آذینی که در گویش محلی با نام خور آذینی هم شناخته می‌شود، با وسعتی در حدود ۵۰۰ هکتار در شهرستان سیریک و در ۳۵ کیلومتری شهر سیریک قرار دارد؛ این تالاب، یکی از چهار تالاب بین‌المللی هرمزگان است. در این تالاب انبوه درختان حرّا، گونهٔ منحصربه فرد چَندَل و گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی وجود دارد.
شرایط زیستی حاکم بر جنگل‌های این منطقه موجب شده تا گونه‌های مختلف جانوران و گیاهان در آن ادامه حیات دهند و پرندگان بسیاری در زمستان به این منطقه مهاجرت کنند.
هنگام مدّ و بالا آمدن دریا می‌توان با قایق‌های موتوری در آبراه‌های این جنگل گشت و در هنگام جزر و پایین رفتن آب هم می‌توان نیمهٔ پنهان درختان زیر آب را دید.[۸][۶][۹][۱۰][۱۱][۱۲]
سواحل شنی بکر و زیبای شهر نمونه گردشگری بندر کوهستک، یکی از مناطق گردشگرپذیر این شهرستان است.
از دیگر جاذبه‌های طبیعی شهرستان می‌توان به سواحل شنی روستای گروک تا شهر سیریک، درختان لور پالور، سد و باغات روستای کنارجو، سواحل شنی روستای کرپان و گهردو و چشمه آب‌گرم گروک[۸][۹] اشاره نمود.
این بنا مربوط به دوره صفوی است و در شهر گروگ واقع شده‌است. بنا به افسانه‌ای در باور مردم حدود چهارصد سال پیش، دو جوان از طایفه‌هایی متخاصم دلباختهٔ هم می‌شوند اما با مخالفت شدید روبه‌رو می‌شوند؛ این واقعه به مرگ آن‌ها ختم می‌شود.[۸][۶]
قلعه شاداب (کلاگت)
این قلعه در ۴۵ کیلومتری مرکز شهرستان و بر فراز صخره‌های بلند در روستای کنارجو از توابع بخش بمانی قرار دارد. از این قلعه سفال‌های رنگارنگی مربوط به قرون متاخر اسلامی بدست آمده و به نظر می‌رسد از قرن نهم تا یازدهم هجری مورد استفاده بوده‌است.[۸]
قلعه سیریک (کلات میرحاجی)
این قلعه در روستای سیریک کهنه و در فاصله ۳ کیلومتری شهر سیریک قرار دارد و به نام «کلات میرحاجی» نیز معروف است. این قلعه که امیرنشین بوده در قرن هشتم تا دهم هجری استفاده می‌شده و در آن سکونت داشته‌اند.[۸]
