شِمشاد (نام علمی: Buxus) یکی از درختان همیشه سبز است که چوب سخت آن در صنعت استفاده میشود. شمشاد معمولاً در مناطق مرطوب کاشته نمیشود ولی فقط توسط باران تغذیه میشود. جنگلهای انبوهی از شمشاد در کنار سواحل شنی ایجاد میکنند تا از پراکندگی شنها جلوگیری نمایند. شمشاد یکی از درختان ممنوعالقطع میباشد و از گونههای گیاهی در حال انقراض است. شمشاد در طول یک سال فقط یک میلیمتر به قطرش اضافه میشود. از چوب شمشاد به دلیل چوب بسیار فشردهای که دارد، در ساخت سه تار و آلات موسیقی دیگر استفاده میشود.
در زبان تالشی به شمشاد کیش گفته می شود.وجود این درخت در بیشتر مناطق جنگلی برای مردم منطقه،حس مقدس بودن مکان را یادآوری میکند وبه احتمال زیاد محل یک گورستان یا زیارتگاه می باشد.مردم منطقه به راحتی این درخت را قطع نمی کنند.البته این مساله ربطی به گورستان های مسلمان وغیر مسلمان ندارد.
در ایران یک جنس با یک گونه به نام شمشاد خزری (Buaxus hyrcana) به صورت بومی وجود دارد، که درختچهای است همیشهسبز و تودهای از آن در پارک سیسنگان بین علمده و نوشهر وجود دارد. البته در اغلب مناطق جنگلی شمال دیده میشود و گاهی از شاخه بریده آن در گلفروشیها استفاده میشود.[۴]