شاه‌نشین که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، اسلام‌آباد نامیده شد، نام روستایی است که در ۲۰ کیلومتری شرق شهرستان هفتکل در استان خوزستان قرار دارد.[۱]
شاه‌نشین یعنی «جای نشستن شاه» ولی در اصطلاح جغرافیایی به مکانی که از سه طرف در احاطه کوه‌ها باشد شاه‌نشین می‌گویند و در کاخ‌های پادشاهان ایران نیز همواره اتاقی برای نشست‌های خاص وجود داشت که جهت حفاظت بیشتر، ورود به آن، تنها از یک در امکان‌پذیر بود و به آن اتاق نیز شاه نشین می‌گفتند.
روستای شاه‌نشین از طرف شرق با کوه آسماری و روستاهای صحرای پیرموسی (آبلشکر و چشمه روغنی) و از سمت مغرب با روستاهای سرتیوک سفلی، سرتیوک علیا، جارو و دیمه درب و از سمت شمال نیز با بیدزرد و گل گیر همسایگی دیرینه دارد.[۲] با توجه به زمین‌های حاصلخیز کشاورزی و مراتع وسیع و بکر، کار اصلی مردم ساکن در روستای شاه‌نشین کشاورزی است و هم‌اکنون به صورت ثابت بیش از ده خانوار و به صورت فصلی نزدیک به دویست خانوار در این روستا ساکن هستند.[۲]
