استفاده بومی از عنوان «شاهزاده ولز» در قرن یازدهم به عنوان شکل مدرنی از سلطنت عالی قدیمی بریتانیاییها بیشتر ظاهر شد. ولزیها در اصل پادشاهان بلندپایه بریتانیاییها بوده اند. اما ادعای پادشاهی والای بریتانیای رومانی-بریتانیایی متأخر پس از مرگ کادوالدر در سال ۶۶۴ دیگر واقع بینانه نبود.[۲] Caldwell همچنین به شدت با نماد اژدهای سرخ ولز مرتبط بود.[۳][۴] شاهزادگان دوره قرون وسطی عمدتاً از غرب ولز، عمدتاً گویند، تبار بودند. آنها قدرت قابل توجهی داشتند که به آنها اجازه میداد تا فراتر از مرزهای پادشاهی خود ادعای قدرت کنند.[۵]
تاریخ
تنها همسر یک شاهزاده ولزی که بهطور قطع نشان داده شدهاست که از این عنوان استفاده کردهاست، النور دو مونتفورت، عروس انگلیسی Llewellyn AP Gruff، آخرین شاهزاده بومی ولز می باشد. النور مدت کوتاهی پس از به دنیا آوردن تنها فرزندشان به نام گوئنلیان درگذشت که در کودکی پس از مرگ پدرش اسیر شد. گوئنلیان تنها شاهزاده خانم بومی ولز بود که به عنوان شاهزاده خانم ولز توصیف شد. ادوارد اول او را در پناهگاه سمپرینگهام در لینکلنشایر بزرگ کرد، دور از جایی که شورشیان ولزی میتوانستند او را پیدا کنند، و یک بار از پاپ درخواست کرد تا با نوشتن این جمله که «... در اینجا شاهزاده خانم ولز نگهداری میشود. باید حفظ شود."[۶]
اگرچه این عنوان به خودی خود اعطا نشده است، ملکه آینده ماری اول، در دوران جوانی، توسط پدرش، پادشاه هنری هشتم، سرمایهگذاری کرد و بسیاری از حقوق و املاکی که بهطور سنتی به شاهزاده ولز داده میشد، از جمله استفاده از مقامات رسمی. مهر ولز برای مکاتبات در بیشتر دوران کودکی، مری تنها وارث مشروع پدرش بود، و به همین دلیل، اغلب از او به عنوان «شاهزاده خانم ولز» یاد میشد، اگرچه هنری هرگز بهطور رسمی او را به عنوان چنین خلق نکرده است. به عنوان مثال، محقق اسپانیایی خوان لوئیس ویوز Satellitium Animi خود را به «Dominæ Mariæ Cambriæ Principi, Henrici Octavi Angliæ Regis Filiæ» تقدیم کرد.[۱۰]
سیاستمداران ولزی پیشنهاد کردند که شاهزاده الیزابت در هجدهمین سالگرد تولدش به عنوان پرنسس ولز انتخاب شود، اما پادشاه جورج ششم این ایده را رد کرد زیرا احساس میکرد چنین عنوانی تنها به همسر یکی از شاهزادههای ولز تعلق دارد و شاهزاده ولز همیشه وارث ظاهری آن بودهاست.
کامیلا، همسر دوم چارلز سوم، از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲ شاهزاده خانم ولز بود، اما به دلیل ارتباط عمومی آن با همسر اول همسرش، لیدی دایانا اسپنسر، از این عنوان استفاده نکرد.[۱۱]
↑Hughes, Jonathan, "Politics and the occult at the Court of Edward IV", Princes and Princely Culture: 1450–1650, Brill, 2005, pp. 112–113.
↑D.R. Woolf, "The power of the past: history, ritual and political authority in Tudor England", in Paul A. Fideler, Political Thought and the Tudor Commonwealth:Deep Structure, Discourse, and Disguise, New York, 1992, pp. 21–22.
↑Bliss, W. H. , editor. Calendar of Papal Registers Relating To Great Britain and Ireland: Volume 1, 1198-1304. Her Majesty's Stationery Office, London, 1893.