سید علی اکبر ابوترابی‌فرد در ۶ شهریور ۱۳۱۸ در قم و در خانواده‌ای روحانی و قزوینی‌تبار زاده شد. پدر وی سید عباس ابوترابی‌فرد نام داشت.[۲] وی از خاندان سادات سکاکی بود.[۳] ابوترابی دوران ابتدایی را در مدارس دولتی قم سپری کرد. وی سپس وارد مدرسه دین و دانش شد. ابوترابی به دلیل علاقه وافر به ورزش، مشتاق ورود به دبیرستان نیروی هوایی بود، سپس با وجود مخالفت اعضای خانواده‌اش، ابتدا دانشکده خلبانی را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد.
ورود به حوزه علمیه مشهد
ابوترابی در جریان مشاهده رفتارهای غیر اسلامی از ادامه تحصیل منصرف شد. وی در سال ۱۳۳۹ با وجود اصرارهای دایی‌اش مبنی بر عزیمت به آلمان و ادامه تحصیل در آن کشور، عازم حوزه علمیه مشهد شد.[۴] وی و برادرش سید محمدحسن ابوترابی‌فرد در نجف به تحصیل حوزوی پرداختند.
با شروع جنگ ایران و عراق ابوترابی عازم جبهه شد. او در خلال جنگ در کنار مصطفی چمران حضور داشت و در ۲۶ آذر ۱۳۵۹ در اطراف اهواز به اسارت نیروهای عراقی درآمد. وی نقش عمده‌ای در اردوگاه‌های اسرای ایرانی در عراق داشت.[۵] همچنین او نمایندهٔ اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراق بود. در کتاب من زنده‌ام بخشی از خدمت‌های او بیان شده‌است.
سید علی‌اکبر ابوترابی در دوازدهم خرداد ۱۳۷۹ در مسیر زیارتحرم علی بن موسی الرضا به همراه پدرش؛ سیدعباس ابوترابی‌فرد، بر اثر سانحه رانندگی با اتومبیل پیکان شخصی که خود او رانندگی می‌کرد، در ۶۱ سالگی درگذشت و پیکر هر دو در صحن آزادی حرم امام رضا به خاک سپرده شد.[۶]
