یک خط انتقال (به انگلیسی: transmission line) در مهندسی مخابرات و مهندسی الکترونیک یک کابل بخصوص یا ساختار دیگر است که برای هدایت امواج الکترومغناطیسی به شیوه حفاظتشده طراحی شده است. این اصطلاح همچنین در موقعی که هادیها به اندازه کافی بلند هستند که باید طبیعت موجی انتقال را در نظر گرفت، هم به کار می رود. خطوط انتقال برای اهدافی چون:اتصال فرستنده و گیرندهٔ رادیویی با آنتن شان توزیع سیگنال تلویزیون کابلیترانک مسیریابی تماسهای بین مراکز سوئیچینگ تلفن، اتصال به شبکه کامپیوتری، و کامپیوتر با سرعت بالا گذرگاههای داده.
مرور
کابلهای برق معمولی برای حمل فرکانس پایین جریان متناوب (AC)، مانند برق قدرت، که ۱۰۰ تا ۱۲۰ بار در ثانیه تغییر جهت میدهند، و سیگنالهای صوتی مناسب است. ولی نمیتواند به عنوان حامل جریان در محدودهٔ فرکانس رادیویی یا بالاتر باشد.[۱] که در ثانیه میلیونها تا میلیاردها بار تغییر جهت میدهد. , به این دلیل که انرژی تمایل دارد از خود پرتو ساطع کند استفاده از کابل به عنوان حامل امواج رادیویی، باعث تلفات توان میشود. جریانهای فرکانس رادیویی نیز تمایل به منعکس شدن از ناپیوستگیها در کابل مانند اتصالات الکتریکی و مفاصل، وحرکت در کابل به سمت منبع دارد.[۱][۲] این بازتابها به عنوان گلوگاهها عمل میکنند، مانع از رسیدن قدرت سیگنال به مقصد میشود. خطوط انتقال به صورت مخصوص ساخته میشود، و از تطبیق امپدانس استفاده میشود، تا حمل سیگنال الکترومغناطیسی با حداقل بازتاب و تلفات توان انجام شود. از بارزترین ویژگیهای خطوط انتقال این است که آنها ابعاد مقطعی یکنواختی در طول خط دارند، نتیجتاً امپدانس الکتریکی یکنواختی، امپدانس مشخصهدارند. ,[۲][۳][۴] تا از بازتاب پیشگیری شود. از انواع خطوط انتقال میتوان به خطوط موازی (خط نردبانی, زوج بههمتابیده), کابل کواکسیال, استریپ لاین، و میکرو استریپ اشاره کرد.[۵][۶]