PROFILBARU.COM

خانواده اسد
عَائِلَة الْأَسَد
خانواده اسد; عَائِلَة الْأَسَد
	خانواده اسد پیش از ۱۹۹۴. جلو: حافظ اسد و همسرش انیسه مخلوف. ردیف پشت، چپ به راست: ماهر، بشار، باسل، ماجد و بشری اسد
خاستگاه	سوریه بعثی
اعضاء	حافظ اسد; بشار اسد; ماهر اسد; رفعت اسد
خانواده‌های مرتبط	مخلوف، شالیش
آداب و رسوم	علویان

خانواده اسد یا خاندان اسد، یک خانوادهٔ سیاسی سوری است که از زمان ریاست‌جمهوری حافظ اسد در سال ۱۹۷۱ تا برکناری پسرش بشار اسد در ۸ دسامبر ۲۰۲۴، بر سوریه حکومت کرد.^[۱]

خانواده اسد اهل قرداحه در لاذقیه هستند و به قبیله الکلبیة تعلق دارند.^[۲] نام خانوادگی اسد به سال ۱۹۲۷ برمی گردد که علی سلیمان، پدر حافظ، نام خانوادگی خود را به الاسد (به معنای شیر) تغییر داد. این نام احتمالاً در ارتباط با جایگاه اجتماعی او به‌عنوان میانجی‌گر و فعالیت‌های سیاسی‌اش بود. همه اعضای خانواده بزرگ اسد از علی سلیمان و همسر دومش نیساء می‌آیند که از روستایی در کوه‌های ساحلی سوریه ریشه داشتند.^[۳]

حافظ اسد در اوایل حکومتش در دهه ۱۹۷۰، شبکه‌های حمایتی از نخبگان حزب بعث وفادار به خانواده‌اش را به وجود آورد. اعضای خانواده اسد بر بخش‌های وسیعی از اقتصاد سوریه کنترل داشتند و فساد در بخش‌های دولتی و خصوصی رایج شد.^[۴] پس از مرگ حافظ اسد، روابط خانوادگی همچنان در سیاست سوریه مهم بود. چندین تن از اعضای نزدیک خانواده حافظ اسد نیز از زمان به قدرت رسیدن حافظ اسد، مناصب حیاتی در دولت داشتند.^[۵]^[۶] دیوان‌سالاری و جامعه تجاری سوریه نیز تحت سلطه اعضای خاندان اسد و افراد وابسته به آنها بود.^[۷]^[۸]

حافظ اسد رژیم خود را به‌شکل بوروکراسی بنا کرد و کیش شخصیتی حول محور او شکل گرفت که در تاریخ مدرن سوریه بی‌سابقه بود. تصاویر، پرتره‌ها، نقل قول‌ها و ستایشِ اسد در همه جا از مدارس گرفته تا بازارهای عمومی و ادارات دولتی نمایش داده می‌شود. از حافظ اسد در ایدئولوژی رسمی اسدیسم به عنوان «رهبر جاودانه» و «مقدس» یاد می‌شود. حافظ جامعه سوریه را در خطوط نظامی مجدداً سازماندهی کرد و دائماً به لفاظی‌های توطئه‌آمیز در مورد خطرات توطئه‌های مورد حمایت بیگانگان استناد می‌کرد و نیروهای مسلح را به عنوان جنبه مرکزی زندگی عمومی تبلیغ می‌کرد. پس از مرگ حافظ، کیش شخصیت به پسر و جانشینش بشار اسد که توسط حزب به عنوان «رهبر جوان» و «امید مردم» مورد ستایش قرار می‌گیرد، به ارث رسید. پروپاگاندای این خاندان بسیار تحت تأثیر مدل سلسله کیم در کره شمالی است، به طوری که خصوصیات الهی را به خاندان اسد نسبت می‌دهند. در تبلیغات سیاسی این رژیم، بزرگ‌خاندانان اسد به‌عنوان بنیان‌گذاران سوریه مدرن مورد احترام قرار می‌گیرند.^[۹]^[۱۰]^[۱۱]

مخالفت با حکومت خانواده اسد به جنگ داخلی سوریه تبدیل شد که در ۱۵ مارس ۲۰۱۱ آغاز گردید. در ۸ دسامبر ۲۰۲۴ گزارش شد که بشار اسد از دمشق گریخت و این نشان‌دهندهٔ پایان حکومت اسد در سوریه بود.^[۱۲]^[۱۳]

توضیح

خاندان اسد به خاندانی علوی‌تبار در سوریه گفته می‌شود که از سال ۱۹۷۱ میلادی تا کنون رهبری و حکومت در سوریه را در دست داشته‌اند. معروف‌ترین اشخاص این خاندان عبارتند از: حافظ اسد و فرزند وی بشار اسد.

برخی از افراد خاندان اسد

منابع

↑ "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination, say two senior army officers". Reuters. 2024-12-08. Retrieved 2024-12-08.
↑ McConville, Patrick Seale with the assistance of Maureen (1990). Asad of Syria: The Struggle for the Middle East. Berkeley: University of California Press. p. 9. ISBN 978-0-520-06976-3. Kalbiya seale.
↑ Martin Stäheli: Die syrische Außenpolitik unter Hafiz Assad, Franz Steiner Verlag, Stuttgart 2001, شابک ‎۳−۵۱۵−۰۷۸۶۷−۳; p. 40
↑ M. Sadowski, Yahya (1987). "Patronage and the Ba'th: Corruption and Control in Contemporary Syria". Arab Studies Quarterly. 9 (4): 442–461. JSTOR 41857946.
↑ Robin Wright (22 February 2008). "Sanctions on Businessman Target Syria's Inner Sanctum". The Washington Post. Archived from the original on 20 August 2011. Retrieved 31 March 2010.
↑ Bar, Shmuel (2006). "Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview" (PDF). Comparative Strategy. 25 (5): 380. doi:10.1080/01495930601105412. S2CID 154739379. Archived from the original (PDF) on 23 July 2011. Retrieved 15 May 2011.
↑ "Changes to Syria's Business Elite Concentrates Wealth in Hands of Presidential Couple". The Syria Report. 15 November 2022. Archived from the original on 2 December 2022.
↑ Cornish, Chloe; Khattab, Asser (25 July 2019). "Syria's Assad puts pressure on business elite". Financial Times. Archived from the original on 27 July 2019.
↑ Halasa, Malu; Omareen, Zaher; Mahfoud, Nawara (2014). Syria Speaks: Art and Culture from the Frontline. London: Saqi Books. pp. 125, 147–156, 161. ISBN 978-0-86356-787-2.
↑ Pipes, Daniel (1995). Syria Beyond the Peace Process. Washington, D.C.: Washington Institute for Near East Policy. pp. 6, 7, 13–17. ISBN 0-944029-64-7.
↑ Shamaileh, Ammar (2017). Trust and Terror: Social Capital and the Use of Terrorism as a Tool of Resistance. New York: Routledge. pp. 66, 70–72, 82. ISBN 978-1-138-20173-6.
↑ "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination, say two senior army officers". Reuters. 2024-12-08. Retrieved 2024-12-08.
↑ "Syrian government appears to have fallen in stunning end to 50-year rule of Assad family". AP news.

https://en.wikipedia.org/wiki/Al-Assad_family

[1] "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination, say two senior army officers". Reuters. 2024-12-08. Retrieved 2024-12-08.

[PSeale9-2] McConville, Patrick Seale with the assistance of Maureen (1990). Asad of Syria: The Struggle for the Middle East. Berkeley: University of California Press. p. 9. ISBN 978-0-520-06976-3. Kalbiya seale.

[Stäheli-3] Martin Stäheli: Die syrische Außenpolitik unter Hafiz Assad, Franz Steiner Verlag, Stuttgart 2001, شابک ‎۳−۵۱۵−۰۷۸۶۷−۳; p. 40

[4] M. Sadowski, Yahya (1987). "Patronage and the Ba'th: Corruption and Control in Contemporary Syria". Arab Studies Quarterly. 9 (4): 442–461. JSTOR 41857946.

[:1-5] Robin Wright (22 February 2008). "Sanctions on Businessman Target Syria's Inner Sanctum". The Washington Post. Archived from the original on 20 August 2011. Retrieved 31 March 2010.

[Bar_S.380-6] Bar, Shmuel (2006). "Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview" (PDF). Comparative Strategy. 25 (5): 380. doi:10.1080/01495930601105412. S2CID 154739379. Archived from the original (PDF) on 23 July 2011. Retrieved 15 May 2011.

[The_Syria_Report-7] "Changes to Syria's Business Elite Concentrates Wealth in Hands of Presidential Couple". The Syria Report. 15 November 2022. Archived from the original on 2 December 2022.

[8] Cornish, Chloe; Khattab, Asser (25 July 2019). "Syria's Assad puts pressure on business elite". Financial Times. Archived from the original on 27 July 2019.

[9] Halasa, Malu; Omareen, Zaher; Mahfoud, Nawara (2014). Syria Speaks: Art and Culture from the Frontline. London: Saqi Books. pp. 125, 147–156, 161. ISBN 978-0-86356-787-2.

[10] Pipes, Daniel (1995). Syria Beyond the Peace Process. Washington, D.C.: Washington Institute for Near East Policy. pp. 6, 7, 13–17. ISBN 0-944029-64-7.

[11] Shamaileh, Ammar (2017). Trust and Terror: Social Capital and the Use of Terrorism as a Tool of Resistance. New York: Routledge. pp. 66, 70–72, 82. ISBN 978-1-138-20173-6.

[12] "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination, say two senior army officers". Reuters. 2024-12-08. Retrieved 2024-12-08.

[13] "Syrian government appears to have fallen in stunning end to 50-year rule of Assad family". AP news.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]