حوزه موشکی وایت سندز

حوزه موشکی وایت سندز (۱۹۶۰)[۱] حوزه مشترک آزمایش موشک‌های هدایت‌شونده نیومکزیکو (۱۹۴۷) میدان آزمایش وایت سندز (۱۹۴۵) حوزه بمباران و توپخانه الماگوردو (۱۹۴۱)[۲]
بخشی از فرماندهی آزمایش و ارزیابی ارتش ایالات متحده آمریکا
واقع در کوه‌های سن آندرس، کوه‌های اسکورا، کوه‌های سن آگوستین، حوضه تولاروزا، و چوپادرا مسا در نیومکزیکو
بیشتر مناطق شمالی حوصه تولاروزا (آبی) مورد استفادهٔ حوزه موشکی وایت سندز (مناطق داخل محیط مشخص‌شده با خط‌چین) است که چندین منطقهٔ غیرنظامی (از جمله پارک ملی وایت سندز تحت نظر سازمان پارک‌های ملی) و نیز تأسیسات نیروی هوایی آمریکا را محصور کرده‌است.
موقعیت حوزه موشکی وایت سندز
مختصات	۳۲°۲۰′۰۸″ شمالی ۱۰۶°۲۴′۲۱″ غربی[۳] پایگاه هوایی نظامی کوندرون در نزدیکی جنوبی‌ترین نقطهٔ حوزه موشکی وایت سندز
اطلاعات پایگاه
کنترل‌کننده	نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
وبگاه	www.wsmr.army.mil
پیشینه مکان
ساخت	۹ ژوئیهٔ ۱۹۴۸: تکمیل اردوگاه[۴] فوریهٔ ۱۹۵۷: تکمیل مجتمع پرتاب ۳۷
سازنده	سپاه مهمات[۴]
اطلاعات پادگان
فرمانده کنونی	سرتیپ اریک دی. لیتل (۲۰۲۱–اکنون)[۵]
فرماندهان پیشین	سرتیپ دیوید سی. ترایبولا (۲۰۱۹–۲۰۲۱) سرتیپ گرگوری جی. بردی (۲۰۱۸–۲۰۱۹) سرتیپ اریک ال. سانچز (۲۰۱۶–۲۰۱۸) سرتیپ تیموتی آر. کافین (۲۰۱۴–۲۰۱۶) سرلشکر گون بینگهام (۲۰۱۲–۲۰۱۴)[۶] سرتیپ جان جی. فراری (۲۰۱۱–۲۰۱۲) سرتیپ دیوید ال. مان (۲۰۰۸–۲۰۰۹) سرتیپ ریچارد ال. مک‌کیب (۲۰۰۷–۲۰۰۸)

حوزه موشکی وایت سندز (انگلیسی: White Sands Missile Range؛ (مخفف انگلیسی: WSMR)) یک منطقهٔ آزمایش نظامی است که توسط نیروی زمینی ایالات متحده اداره می‌شود. این حوزه در ابتدا تحت عنوان زمین آزمایش وایت سندز در ۹ ژوئیهٔ ۱۹۴۵ تأسیس شد. پارک ملی وایت سندز در این حوزه قرار دارد.

رویدادهای مهم

• اولین بمب اتمی (با اسم رمز ترینیتی) در ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۴۵، هفت روز پس از پایه‌گذاری میدان آزمایش وایت سندز، در سایت ترینیتی در نزدیکی مرز شمالی حوزه، به‌طور آزمایشی منفجر شد.^[۷]
• پس از پایان جنگ جهانی دوم، ۱۰۰ موشک آلمانی دوربرد وی-۲ که توسط نیروهای نظامی ایالات متحده مصادره شده‌بودند، به حوزهٔ موشکی وایت سندز آورده شدند. از این تعداد، ۶۷ فروند در سال‌های میان ۱۹۴۶ و ۱۹۵۱ از سایت پرتاب وی-۲ وایت سندز به‌طور آزمایشی پرتاب شدند (به دنبال آن، آزمایش موشک‌های آمریکایی نیز انجام شد که تا به امروز نیز در کنار آزمایش سایر فناوری‌ها ادامه داشته‌است).
• شاتل فضایی کلمبیا متعل به ناسا در ۳۰ مارس ۱۹۸۲ به‌عنوان پایانی برای مأموریت اس‌تی‌اس-۳ بر روی نوار نورتروپ در حوزهٔ موشکی وایت سندز فرود آمد.^[۸] این تنها باری بود که ناسا از حوزهٔ موشکی وایت سندز به‌عنوان محل فرود شاتل فضایی استفاده کرد.

محل انفجار ترینیتی که در سال ۱۹۴۵ انجام شد، به بخشی از حوزهٔ موشکی وایت سندز تبدیل شد.

حادثه‌ها

• در ۱۵ مهٔ ۱۹۴۷ درست پس از ساعت ۴ بعد از ظهر، یک موشک وی-۲ که از میدان آزمایش وایت سندز، نیومکزیکو شلیک شد، از مسیر منحرف شد و در ۴ مایلی شمال شرقی الماگوردو، نیومکزیکو فرود آمد.^[۹]
• در ۲۹ مهٔ ۱۹۴۷ در ساعت ۷:۳۲ بعد از ظهر، یک راکت وی-۲ آلمانی که از میدان آزمایش وایت سندز شلیک شد، از مسیر منحرف شد، در بالای یک تپهٔ سنگی در ۳٫۵ مایلی جنوب منطقهٔ تجاری خوارز، مکزیک، منفجر شد و یک دهانه به عمق ۲۴ فوت و عرض ۵۰ فوت را از خود به‌جا گذاشت.^[۹][۱۰]
• در ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۷۰، نیروی هوایی ایالات متحده یک راکت ژرفاسنج آتنای مجهز به وسیلهٔ نقلیه وی-۱۲۳-دی را از مجتمع پرتاب گرین ریور در یوتا پرتاب کرد. در حالی که هدف مورد نظر آن در داخل حوزهٔ موشکی وایت سندز بود، موشک در عوض به سمت جنوب پرواز کرد و به نقطه‌ای در فاصلهٔ ۱۸۰ تا ۲۰۰ مایلی جنوب مرز مکزیک در صحرای ماپیمی در گوشهٔ شمال شرقی ایالت دورانگوی مکزیک برخورد کرد.^[۱۱]

جغرافیا

حوزهٔ موشکی وایت سندز که بزرگ‌ترین تأسیسات نظامی در ایالات متحده است، منطقه‌ای به وسعت تقریبی ۸٬۳۰۰ کیلومتر مربع (۳٬۲۰۰ مایل مربع) را در بر می‌گیرد که شامل بخش‌هایی از پنج شهرستان در جنوب نیومکزیکو است:

1. شهرستان دونا آنا
2. شهرستان اوترو
3. شهرستان سوکورو
4. شهرستان سیرا
5. شهرستان لینکلن

پایگاه‌های نظامی نزدیک

• حوزهٔ موشکی وایت سندز از جنوب با مجتمع حوزهٔ مک‌گرگور به وسعت ۲٬۴۰۰ کیلومتر مربع (۶۰۰٬۰۰۰ جریب فرنگی) در فورت بلیس (جنوب شرقی حوضه تولاروزا و در اوترو مسا^[۱۲]) دارای مرز مشترک است که این موضوع آن‌ها را به مناطقی پیوسته برای آزمایش نظامی تبدیل می‌کند.^[۱۳]
• پایگاه نیروی هوایی هالومن از شرق با حوزهٔ موشکی وایت سندز هم‌مرز است.

شهرهای نزدیک

• لاس کروسس، نیومکزیکو در غرب
• الماگوردو، نیومکزیکو در شرق
• چاپارل، نیومکزیکو در جنوب
• ال پاسو، تگزاس در جنوب

پارک ملی و پناهگاه حیات وحش

مناطق طبیعی تحت حفاظت فدرال زیر در حوزهٔ موشکی وایت سندز قرار دارند:

• پارک ملی وایت سندز
• پناهگاه ملی حیات وحش سن آندرس

حمل و نقل

بزرگراه‌های اصلی

• بزرگراه ۷۰ ایالات متحده از قسمت جنوبی حوزه در جهت غرب به شمال شرقی عبور می‌کند و در طول شلیک‌های آزمایشی در این حوزه، در معرض بسته‌شدن دوره‌ای جاده است.
• ان‌ام ۲۱۳ از سمت جنوب از چاپارل، نیومکزیکو وارد محدوده می‌شود و در بزرگراه ۷۰ ایالات متحده خاتمه می‌یابد.

فرودگاه‌های نزدیک

• فرودگاه بین‌المللی لاس کروسیز - از ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۰۵، در زمانی که شرکت هواپیمایی وست‌وارد فعالیت خود را متوقف کرد، هیچ پرواز مسافری تجاری منظم و برنامه‌ریزی‌شده‌ای از این فرودگاه انجام نشده‌است. هوانوردی عمومی، گارد ملی ارتش نیومکزیکو (۴ هلیکوپتر یواچ-۷۲ لاکوتا)، چارترهای خصوصی و گشت‌های هوایی غیرنظامی از این فرودگاه استفاده می‌کنند.
• فرودگاه بین‌المللی ال پاسو - نزدیک‌ترین فرودگاه به حوزهٔ موشکی وایت سندز با پروازهای تجاری منظم.

بناهای تاریخی ملی

مکان‌های تاریخی ثبت‌شدهٔ واقع‌شده در حوزهٔ موشکی وایت سندز شامل موارد زیر هستند:

• سایت ترینیتی: در نوامبر ۱۹۴۴ برای آزمایش هسته‌ای ترینیتی، که در ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۴۵ انجام شد، انتخاب شد.^[۱۴] (ثبت‌شده به‌عنوان منطقهٔ تاریخی ملی در ۲۱ دسامبر ۱۹۶۵،^[۱۵] ثبت ملی مکان تاریخی در ۱۵ اکتبر ۱۹۶۶).^[۱۶]
• سایت پرتاب وی-۲ وایت سندز: یک شلیک آزمایشی استاتیک موشک وی-۲ در ۱۵ مارس ۱۹۴۶ انجام شد و نخستین پرتاب موشک وی-۲ توسط ایالات متحده نیز در ۱۶ آوریل ۱۹۴۶ انجام گرفت (ثبت به‌عنوان منطقهٔ مهم در ۳ اکتبر ۱۹۸۵).^[۱۷]

عملیات جاری

تلسکوپ‌های نظارتی فضای ژرف الکترواپتیکی زمینی که مأموریت نظارت فضایی را انجام می‌دهند.

مرکز آزمایش وایت سندز، که مقر آن در منطقهٔ پست حوزهٔ موشکی وایت سندز قرار دارد، دارای شعبه‌هایی برای سامانه‌های تاکتیکی سرنشین‌دار و تشعشعات الکترومغناطیسی است و آزمایش موشک و عملیات بازیابی حوزه را انجام می‌دهد.^[۱۸] سایر عملیاتی که در زمین‌های حوزهٔ موشکی وایت سندز انجام می‌شوند عبارتند از:

• مجتمع آزمایش پرواز ابورت برای سکوی ابورت-۱
• مجتمع پرتاب وایت سندز ۳۷ که برای آزمایش‌های نایک هرکول ساخته شده‌است
• مجتمع پرتاب وایت سندز ۳۸ که برای آزمایش‌های نایک زئوس ساخته شده و از ساختمان کنترل پرتاب آن اکنون برای کنترل شلیک موشک‌های پاتریوت استفاده می‌شود.
• «پست اصلی حوزهٔ موشکی وایت سندز» که شامل چندین منطقهٔ کوچک‌تر مانند منطقهٔ مسکونی، زمین گلف، «منطقهٔ نیروی دریایی» و «منطقهٔ فنی» است^[۱۹] (یک میدان تیراندازی تفریحی درست در داخل «دروازهٔ ال پاسو» در جنوب حوزه قرار دارد که خارج از محدودهٔ پست اصلی است).
  • تورها و نمایشگاه‌های موزه حوزهٔ موشکی وایت سندز، که شامل یک موشک وی-۲، که پس از بازسازی در مهٔ ۲۰۰۴ به موزه بازگردانده شد، می‌شود.
  • تالار مشاهیر وایت سندز، که دارای اعضایی مانند اولین فرماندهٔ حوزه (۱۹۴۵–۱۹۴۷)، سرهنگ هارولد ترنر (پیوسته به تالار مشاهیر در سال ۱۹۸۰) است.^[۲۰]
  • مرکز ۱۹۷۲ وزارت دفاع برای اقدامات متقابل (CCM)، که مهمات هدایت‌شوندهٔ دقیق و سایر دستگاه‌ها را در محیط‌های پادکار الکترونیکی و پادکار اقدامات متقابل ارزیابی می‌کند.^[۲۱]
• ایستگاه زمینی ناسا در تأسیسات آزمایشی وایت سندز ۱۹۶۳ برای ماهواره‌های ردیابی و بازپخش داده‌ها و ایستگاه زمینی رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید با ۲ آنتن به ارتفاع ۱۸-متر (۵۹-فوت).
• تأسیسات قلهٔ اسکورای شمالی متعلق به ادارهٔ انرژی هدایت‌شدهٔ آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی

آموزش

مدارس دولتی لاس کروسیز ادارهٔ مدرسهٔ وایت سندز واقع در مناطق تحت مالکیت حوزهٔ موشکی را بر عهده دارد.^[۲۲]

جستارهای وابسته

• کاپوستین یار، حوزه‌ای مشابه حوزهٔ موشکی وایت سندز در شوروی

منابع

1. "THE DUNES IN THE COLD WAR ERA". Archived from the original on 4 February 2009. Retrieved 3 December 2008.
2. "Chapter Four: Global War at White Sands 1940–1945". White Sands Administrative History. National Park Service. Retrieved 7 October 2008. Executive Order No. 9029
3. "Condron Army Airfield (2444053)". سامانه اطلاعات نام‌های جغرافیایی، سازمان زمین‌شناسی آمریکا. (Doña Ana county—entered in the GNIS on 20 March 2011)
4. "Development of the Corporal: the embryo of the army missile program" (PDF). Army Ballistic Missile Agency. April 1961. Archived from the original (PDF) on 27 March 2009.
5. "WSMR Official Website: Commanding Commander White Sands Missile Range". Archived from the original on 23 March 2021. Retrieved 15 July 2022.
6. "OACSIM - Leadership - ACSIM". www.acsim.army.mil. Archived from the original on 15 June 2020. Retrieved 15 July 2022.
7. SpacePorting Part III: US Spaceports
8. "STS-3 Columbia Lands at the White Sands Missile Range, NM". 12 June 2015.
9. Jim Eckles (15 May 2022) Two crashes in two weeks: In 1947, rockets launched from White Sands landed in Alamogordo, Juárez
10. "Remember the time we bombed Mexico with German rockets?". Gizmodo. 11 May 2012.
11. "USAF Accidentally Launched Rocket into Mexico's Mapimi Desert 45 Years Ago". Unredacted.
12. http://fronteralandalliance.org/castner/media/ICRMP.pdf بایگانی‌شده در ۲۹ مه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine "This report inventoried and evaluated 150 Cold War era properties constructed between 1956 and 1961 at Orogrande Range Doña Ana Range, McGregor Range, North McGregor Range, and Meyer Target Range in New Mexico."
13. Rubenson, David; Robert Everson; Jorge Munoz; Robert Weissler (1998). McGregor Renewal and the Current Air Defense Mission. p. 77. ISBN 978-0-8330-2669-9. Retrieved 15 September 2008.
14. "A Brief History of White Sands Proving Ground 1941–1965" (PDF). New Mexico State University. Archived from the original (PDF) on 28 October 2014. Retrieved 19 August 2010.
15. "Trinity Site". National Historic Landmarks. National Park Service. Archived from the original on 15 February 2008. Retrieved 2008-01-28.
16. سازمان پارک‌های ملی (۲۰۰۷-۰۱-۲۳). "National Register Information System". National Register of Historic Places. National Park Service.
17. "White Sands V-2 Launching Site". Aviation: From Sand Dunes to Sonic Booms. Retrieved 7 October 2008.
18. "Time Magazine, "Recovery at White Sands"". 29 June 1962. Archived from the original on 3 February 2009.
19. "Welcome to WHITE SANDS MISSILE RANGE WSMR" (PDF). Archived from the original (PDF) on 9 March 2013. Retrieved 29 May 2014.
20. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئیه ۲۰۲۲.
21. "Center for Countermeasures". Archived from the original on 6 April 2001. Retrieved 16 February 2022.
22. "Home". White Sands School. Retrieved 2022-06-28. #1 Viking St White Sands Missile Range, NM 88002