پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، شاه خود را مدیون روحانیون از جمله ابوالقاسم کاشانی و محمد بهبهانی می‌دید که او را در دوران کودتا حمایت کرده بودند و به این دلیل دست روحانیون را در آزار و اذیت بهائیان باز گذاشت. فلسفی معتقد بود به دلیل اینکه گنبد این ساختمان شبیه مساجد مسلمانان است؛ باید تخریب شود.[۲] یکی از منابع نقل می‌کند که شاه برای قدردانی از کاشانی، سپهبد باتمانقلیچ را نزد او فرستاد تا از تقاضاهای او با خبر شود. کاشانی خواستار تخریب مرکز بهائیان در تهران (حظیرةالقدس) شد.[۲] بروجردی نیز که در جریان کودتا طرف شاه را گرفته بود تقاضای سرکوب بهائیان را از شاه نمود و شاه اجازه پخش سخنرانی‌های بهائی ستیزانه فلسفی یکی از پیروان بروجردی را داد.[۲]
در نیمهٔ اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۴ شمسی مطابق با ماه رمضان، سخنرانی‌های محمد تقی فلسفی که از تلویزیون و رادیو پخش می‌شد، باعث تحریک و تهییج مردم علیه بهائیان شد.[۲] همان زمان، ارتش، حظیرةالقدس تهران را تصرف کرده و بعد از چند روز گنبد این بنا توسط روحانیون و ارتش خراب شد.[۲]
