جیمز توبین (به انگلیسی: James Tobin) (۵ مارس ۱۹۱۸ – ۱۱ مارس ۲۰۰۲) یکی از برجسته‌ترین اقتصاددان کینزگرا در جهان به حساب می‌آید. وی در دانشگاه‌‌های هاروارد و ییل تدریس می‌نمود. همچنین از مشاوران هیئت فرمانداران فدرال رزرووعضوشورای مشاوران اقتصادی رئیس جمهور بود.
توبین از نظریه پردازان مهم در باره کاهش به نوسانات اقتصادی بود ودر در سال ۱۹۸۱ به واسطه تحلیل بازارهای مالی و ارتباطات آن‌ها با تصمیمات ناظر بر هزینه اشتغال و قیمت‌ها موفق به دریافت جایزه نوبل اقتصاد شد[۱].
زادروز و آموزش
توبین در سال ۱۹۱۸ در چمپین Champaignایلینوی دیده به جهان گشود. او تحصیلات کارشناسی، کارشناسی ارشد، و دکترای خود را به ترتیب در سال‌های ۱۹۳۹، ۱۹۴۰ و ۱۹۴۷ در دانشگاه هاروارد به پایان رساند[۱].
عملکرد آکادمیک
توبین در سال ۱۹۴۶ و قبل از اتمام دوره‌ی دکتری خود تدریس در دانشگاه هاروارد را آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۰ به دانشگاه ییل رفت و تا زمان مرگ خود در سال ۲۰۰۲ کرسی استادی این دانشگاه را حفظ کرد. افزون بر این، او در سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۳ در مؤسسه مطالعات توسعه دانشگاه نایروبی در کنیا فعالیت داشت[۱].
عملکرد سیاسی
توبین از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ و به مدت یک سال و نیم، ضمن حضور در واشنگتن به عنوان یکی از اعضای شورای مشاوران اقتصادی رییس جمهوری کندی فعالیت کرد[۱].
نظریات و رویکرد علمی
جیمز توبین به عنوان یکی از برجسته‌ترین اقتصاددان کینزی به شدت از سیاست‌های تثبیتی حمایت می‌کرد و پول‌گرایان و کلاسیک‌های جدید را شدیداً مورد انتقاد قرار می‌داد. توبین ابتکارات مهمی در حوزه‌ی تئوری اقتصاد کلان و اقتصاد پولی داشت و در زمینه‌های نوسانات ادواری و رشد اقتصادی نیز کارهای بسیار مهمی انجام داد[۱].
مالیات توبین
در بیرون از سپهردانشگاهی ، توبین از برای پیشنهادش در باره بستن مالیات بر داد وستد‌های ارزی که امروزه به آوند "مالیات توبین" شناخته می شود، بسیار پرآوازه شده بود. این راهکار پیشنهادی او برای کاهش ارزبازی speculation در بازارهای ارز بین المللی طراحی شده بود که وی آن را خطرناک و از دید اقتصادی کنشی سترون می دانست.[۲]
آثار علمی
از جمله شاخص‌‌ترین کتاب‌های توبین عبارت هستند از[۱]:
↑ ۱٫۰۱٫۱۱٫۲۱٫۳۱٫۴۱٫۵اسنودن، برایان و هوارد آر. وین (۱۳۹۳)، اقتصاد کلان مدرن: مصاحبه با بزرگان مکاتب مختلف اقتصادی، ترجمه پویا جبل عاملی و علی سرزعیم، تهران: دنیای اقتصاد.
