جهادگرایی یا جنبش جهادی یک نوواژه قرن بیست و یکمی است که در جهان غرب برای توصیف جنبش‌های ستیزه‌جویی به کار می‌رود که تصور می‌شود در جنبش‌های نظامی در اسلام و اسلام‌گرایی ریشه دارند و موجودیت فرهنگ غربی را تهدید می‌کنند.[۱] تعریف دقیق این لفظ سخت توصیف شده چرا که نوواژه‌ای متأخر است و معنای واحد و عموماً پذیرفته شده‌ای ندارد.
ریشه‌های جهادگرایی معاصر در احیاگری‌های اسلامی منتهی به سید قطب بر می‌گردد.[نیازمند منبع]
سازمانهای تروریستی درگیر جنگ شوروی در افغانستان در سال ۱۹۷۹ رشد جهادگرایی را تقویت کردند و در منازعات گوناگونی در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در جهادگرایی سلفی گسترش یافت.
