سواحل جنوبی ایران، از جمله هرمزگان که از مناطق خشک و دریایی آب شور است با حرّا که گیاهی است که بینیاز به آب شیرین میروید، پوشانده شدهاست. به این گیاه در بندرعباس، حَرّا گفته میشود.
درختان حرا، در قسمتهای کمعمق خور خوران کنار و روی تپههای جزیرهمانندی که هنگام پایین رفتن آب دریا از آب بیرون میمانند قرار گرفتهاست. عمق آب این مناطق از یک تا یک و نیم متر بیشتر نیست؛ بنابراین جنگل هنگام بالا آمدن آب دریا، در آبهای خلیج فارس به حالت شناور میماند و با فروکش کردن آب دریا به مدت ۶ تا ۷ ساعت مانند جنگلهای مناطق خشک نمایان میشود. مساحت کل جنگلهای حرا ۷٬۵۰۰ هکتار و مساحت حوضهٔ جزیرهٔ قشم ۲٬۴۰۰ هکتار تخمین زده شدهاست.
جنگل حرا در سواحل جنوبی ایران، مهد انواع گوناگون آبزیان، پرندگان و دوزیستان است. از پرندگان میتوان به مرغ ماهیخوار، حواصیل، لکلک، مرغ سقا، مرغابی و مرغ دریایی و از ماهیها به خرچنگ، مار دریایی، شیلو، کلینگ (نوعی از صدف) و انواع مختلف قورباغه اشاره کرد. به همین دلیل به جنگلهای حرا در منطقه قشم، ۳ عنوان منطقهٔ حفاظتشده (ملی)، ذخیرهگاه زیستکره و تالاب بینالمللی نام دادهاند؛ چرا که ۸۰ درصد آبزیان خلیجفارس دورهٔ تخمریزی خود را در این منطقه میگذرانند.
در زمینهای اطراف خور تیاب از حدود ۳ کیلومتری بندر تیاب میناب، بوتههای حرا به چشم میخورد. طول خور تیاب ۷ مایل دریایی است. در ۲ سمت خور جاسک و در چابهار نیز حراهایی به شکل پراکنده دیده میشوند؛ که از پربازدیدترین نقاط برای گردشگران خارجی نیز میباشند.
از راه خشکی (مثلاً سواحل قشم) راهی به درون جنگلها نیست و تنها راه دیدن آنها، راه آبی است. برای تماشای این جنگل نیز باید با ناخدایان پرتجربه همراه شد، چون تنها آنها میتوانند آبراهههای کوچک و متعدد موجود جنگل را شناسایی کنند.