جان گلن

جان گلن
United States Senator از اوهایو
دوره مسئولیت ۲۴ دسامبر ۱۹۷۴ – ۳ ژانویه ۱۹۹۹
پس از	هاوارد متزباوم
پیش از	جرج وینوویچ
رئیس Senate Committee on Governmental Affairs
دوره مسئولیت ۳ ژانویه ۱۹۸۷ – ۳ ژانویه ۱۹۹۵
پس از	ویلیام وی. روث، جونیور
پیش از	William V. Roth Jr.
اطلاعات شخصی
زاده	John Herschel Glenn Jr. ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۲۱ کمبریج، اوهایو، ایالات متحده آمریکا
درگذشته	۸ دسامبر ۲۰۱۶ (۹۵ سال) کلمبوس، اوهایو، ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی	حزب دموکرات
همسر(ان)	آنی گلن (ا. ۱۹۴۳–۲۰۱۶)
فرزندان	۲
اقامتگاه	کلمبوس، اوهایو[۱]
محل تحصیل	دانشگاه ماسکینگام، کارشناسی ۱۹۶۲ دانشگاه مریلند در کالج پارک
جایزه‌ها	صلیب پرواز ممتاز × ۶ نشان هوایی واحد تقدیر رسمی رئیس‌جمهور (آمریکا) تقدیر واحد نیروی دریایی مدال کمپین آمریکایی مدال کمپین آسیا-اقیانوسیه مدال پیروزی جنگ جهانی دوم (آمریکا) مدال خدمات چین مدال خدمات اشتغال در نیروی دریایی مدال خدمات دفاع ملی مدال خدمات کره مدال کره سازمان ملل متحد واحد تقدیر رسمی رئیس‌جمهور (کره جنوبی) مدال طلای کنگره نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری مدال افتخار فضایی کنگره
امضا
خدمات نظامی
خدمت/شاخه	نیروی دریایی آمریکا  تفنگداران دریایی ایالات متحده
سال‌های خدمت	۱۹۴۱ تا ۱۹۶۵
درجه	سرهنگ
یگان	Marine Aircraft Group 15 VMJ-353 VMF-155 VMF-218 VMA-311 51st Fighter Wing
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ جهانی دوم جنگ کره
----
ملیت	ایالات متحده آمریکا
دیگر نام‌ها	John Herschel Glenn, Jr.
پیشه	خلبان آزمایش
جوایز
پیشه فضانوردی
ناسا فضانورد
مدت سفر فضایی	4h 55m 23s
تاریخ گزینش	1959 NASA Group 1
ماموریت(ها)	مرکوری-اطلس ۶
نشان ماموریت
بازنشستگی	۱۶ ژانویه ۱۹۶۴

جان گلن
جان گلن
پیشه فضانوردی
درجه	سرهنگ نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
تاریخ گزینش	۲۰ فوریه، ۱۹۶۲ برای مرکوری-اطلس ۶؛۱۹۹۸ برای STS-95
ماموریت(ها)	مرکوری-اطلس ۶، اس تی اس-۹۵
نشان ماموریت

جان هرشل گلن جونیور (John Herschel Glenn Jr؛ زادهٔ ۱۸ ژوئیه ۱۹۲۱ در کمبریج، اوهایو - درگذشته ۸ دسامبر ۲۰۱۶) عضو سابق سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا و مجلس سنای ایالات متحده آمریکا خلبان و سالمندترین فضانورد بود. او اولین آمریکایی در مدار زمین‌مرکزی و سومین آمریکایی در فضای بیرونی بود. او در سال ۱۹۶۲ سوار بر یک کپسول فضایی به نام "فرندشیپ ۷" به مدار رفت.

ازدواج

جان گلن در سال ۱۹۴۳ با آنا مارگارت کاستور، که چند ماه از او بزرگتر بود، ازدواج کرد. این ازدواج تا زمان درگذشت همسرش در ماه فوریه ۲۰۱۶ دوام داشت. از این زوج دو فرزند باقی مانده‌است.^[۲]

آغاز فعالیت هوایی

او پیش از پیوستن به ناسا درجنگ جهانی دوم و جنگ کره به عنوان خلبان شکاری-بمب‌افکن شرکت کرده بود.^[۲]

نخستین صعود

در سال ۱۹۵۸، ناسا او را برای طی دوره آموزش فضانوردی انتخاب کرد. پس از ثبت رکورد سرعت در یک پرواز فراقاره‌ای به تیم مرکوری ۷ پیوست که اولین گروه از فضانوردان آمریکایی بودند. او روز ۲ فوریه ۱۹۶۲ از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال با فضاپیمای سرنشین‌دار «دوستی» به فضای بیرونی پرتاب شد و برای کمتر از ۵ ساعت در مدار بود. این پرواز حدود ده ماه پس از پرواز موفقیت‌آمیز یوری گاگارین، فضانورد شوروی به فضا انجام شد و به این ترتیب، جان گلن دومین انسانی بود که به فضا سفر کرد.^[۲]

صعود دوباره

جان گلن ۳۶ سال پس از پرواز تاریخی خود باردیگر به فضا رفت. او توانست ناسا را قانع کند که او را به عنوان یکی از کارشناسان فضاپیمای دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام کند. گفته می‌شود که گلن برای قانع کردن ناسا به قبول این درخواست، گفته بود او را به عنوان «موش آزمایشگاهی» و برای بررسی آثار بی‌وزنی بر سالمندان به فضا بفرستد؛ بنابراین در سال ۱۹۹۸ در سن ۷۷ سالگی و طی مأموریت اس‌تی‌اس-۹۵ به فضا سفر کرد و این بار نیز مسن‌ترین انسانی شد که به فضا رفت و پرواز فضایی مداری انجام داد.^[۳]

فعالیت سیاسی

مرتبط

سفر فضایی جان گلن او را به یک قهرمان ملی تبدیل کرد و زمینه موفقیت او در فعالیت‌های سیاسی را فراهم آورد. وی پس از بازنشستگی از فضانوردی در سال ۱۹۷۴ به عنوان نماینده حزب دمکرات از ایالت اوهایو به مجلس سنای آمریکا راه یافت و تا ۱۹۹۹ به مدت ۲۵ سال خدمت و سپس از نمایندگی کناره‌گیری کرد.

در سال ۱۹۷۶ او داوطلبت نامزدی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا شد اما نتوانست نامزدی این حزب را کسب کند.^[۲]

افتخارات

در سال ۲۰۱۱ جان گلن مدال طلای کنگره که بالاترین نشان افتخار غیرنظامی آمریکاست را دریافت کرد.

در سال ۲۰۱۲ باراک اوباما با اعطای «نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری» به جان گلن از فعالیت‌های او تقدیر کرد.

فعالیت اقتصادی

جان گلن بازرگان موفقی بود و توانست ثروت قابل توجهی به دست آورد.^[۲]

مرگ

جان گلن در ۸ دسامبر ۲۰۱۶ در سن ۹۵ سالگی درگذشت. او از یک هفته پیش از مرگش در شهر کلمبوس، اوهایو در بیمارستان بستری شده بود و درحالی درگذشت که فرزندان و همسرش، که ۷۳ سال با او زندگی کرد، در کنارش بودند. جان گلن در آرامستان ملی آرلینگتون به خاک سپرده شد.

پانویس

1. "Ohio" (PDF). Congressional Pictorial Directory, 105th Congress. 1997. p. 104.
2. «نخستین فضانورد آمریکا و سالمندترین فضانورد جهان درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۹ آذر ۱۳۹۵.
3. Holliman, John (January 16, 1998). "It's official: Glenn will return to space". CNN. Retrieved October 21, 2018.

منابع

• «درگذشت جان گلِن، نخستین فضانورد آمریکایی که مدار زمین را دور زد». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۶.
• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «John Glenn». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۲.
• «درگذشت جان گلن اولین فضانورد آمریکایی که در مدار زمین گشت». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۶.