جامعهشناسی فلسفه (به انگلیسی: Sociology of philosophy) از حوزههای جامعهشناسی است که به دنبال درک تأثیر فلسفه در جامعه، شرایط اجتماعی در فعالیت فکری و آثار فلسفه و پیکربندیهای اجتماعی و فرایندهای پژوهش فلسفی است.
تأسیس و توسعه
جامعهشناسی فلسفه، به عنوان یک شاخه جامعهشناسی تجربی مبتنی بر نظریه، در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافت.[۱]
امیل دورکیم در کتاب «جامعهشناسی و فلسفه» که نخستین بار در ۱۹۵۳ به زبان انگلیسی منتشر شد در سه مقاله این نظریه را مطرح میکند که جامعه هم نظام پویا و هم محل زندگی اخلاقی است.
کتابشناسی
- جامعهشناسی و فلسفه: امیل دورکیم، تئودور دبلیو. آدورنو، ۱۵۴ صفحه. ISBN 978-3-518-27776-8
- ارتباط جامعهشناسی و فلسفه: ماریو بانژ، ۲۶۳ صفحه.
- جامعهشناسی، علم و پایان فلسفه: چگونه جامعه مغزها، خدایان، ریاضیات و منطق را شکل میدهد: سال رستیوو، ۳۷۰ صفحه.
منابع