تیم ملی فوتبال انگلستان (به انگلیسی: England National Football Team)، تیم فوتبالی است که از سال ۱۸۷۲، نماینده کشور انگلستان در مسابقات بین‌المللی بوده‌است. این تیم تحت کنترل اتحادیه فوتبال انگلستان (The Football Association) می‌باشد و همچنین یکی از اعضای رسمی فیفا و اتحادیه فوتبال اروپا یوفا است. تیم ملی انگلیس نخستین بازی بین‌المللی خود را در برابر اسکاتلند در شهر پاتریک، اسکاتلند در سال ۱۸۷۲ انجام داد که این مسابقه نخستین بازی بین‌المللی در تاریخ فوتبال جهان نیز به‌شمار می‌آید که بازی با نتیجه ۰–۰ مساوی به پایان رسید.[۱] تیم ملی انگلیس یکی از هشت کشوری است که قهرمان جام جهانی شده‌است، این افتخار در سال ۱۹۶۶ که میزبانی آن دوره نیز بر عهدهٔ انگلستان بود برای این تیم به دست آمد. دیگر افتخار این تیم در جام‌های جهانی، مقام چهارم در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا و جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه است. رقیب سنتی انگلستان تیم اسکاتلند است. رقابت فوتبال بین انگلستان و اسکاتلند از دهه ۱۸۷۰ میلادی آغاز شد اما از دهه ۱۹۶۰ با پایان یافتن بازی‌های پشت سر هم این دو تیم، رقابت انگلستان با تیم‌های دیگر مانند آرژانتین و آلمان پررنگ تر شده‌است. ورزشگاه خانگی این تیم ومبلیلندن است که از سال ۱۹۵۰ به بعد تیم ملی انگلیس بازی‌های خود را در این ورزشگاه برگزار می‌کند. در حال حاضر سرمربی این تیم توماس توخل است. انگلیس در یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۲۲ در مقابل فرانسه ۲ بر ۱ شکست خورد و از جام جهانی حذف شد.
الیزابت دوم پس از پیروزی ۴–۲ انگلیس مقابل آلمان غربی در فینال جام جهانی ۱۹۶۶، جام ژول ریمه را به بابی مور کاپیتان انگلیس اهدا کرد.
پوشش رسانه‌ای مسابقات
تمامی رقابتهای تیم ملی انگلیس با گزارش کامل پیش و پس از بازی به صورت زنده از ایستگاه رادیویی بی‌بی‌سی ۵ پخش می‌شود. در پخش تلویزیونی نیز تمامی بازی‌ها، چه به‌صورت رسمی یا غیررسمی، از فصل ۲۰۰۸—۲۰۰۹ تا فصل ۲۰۱۷—۲۰۱۸ از شبکه آی تی وی به صورت زنده پخش می‌شود.
برای نخستین بار در تاریخ بازی‌های تیم ملی انگلیس، بازی این تیم در برابر اوکراین در چارچوب رقابتهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل تنها از طریق اینترنت پخش گردید. مشترکان این شبکه اینترنتی می‌توانستند با پرداخت مبلغی از ۴٫۹۹ تا ۱۱٫۹۹ پونداین بازی را به صورت زنده تماشا کنند. برآورد شده‌است که حدود ۳۰۰٬۰۰۰ مشترک این بازی بودند و بینندگان آن نیز تا مرز ۵۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده شده‌اند.[۲]
در پنجاه سال نخست فعالیت تیم ملی انگلیس، به دلیل آنکه این تیم دارای زمین اختصاصی نبود، بازی‌های این تیم در سرتاسر کشور در زمین‌های کریکت برگزار می‌شد تا اینکه در سال ۱۹۲۴ با ساخت ورزشگاه ومبلی در لندن بازی‌های تیم ملی انگلیس به این ورزشگاه منتقل شد. نخستین بازی انجام شده در این ورزشگاه مربوط به بازی دوستانه در برابر تیم ملی اسکاتلند در همین سال می‌باشد سپس به مدت ۲۶ سال در این ورزشگاه که در اصل به خاطر برگزاری نمایشگاه سلطنتی انگلیس ساخته شده‌بود، بازی انجام نپذیرفت تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۵۰ ورزشگاه ومبلی به صورت رسمی به عنوان محل برگزاری بازی‌های تیم ملی انگلیس انتخاب شد.
در سال ۲۰۰۱ این ورزشگاه برای بازسازی مجدد به صورت کامل تخریب شد. در بین سال‌های احداث مجدد ومبلی، مسابقات خانگی تیم ملی انگلیس در ورزشگاه الد ترافورد برگزار می‌شد و اگر به دلایلی این ورزشگاه آماده برگزاری مسابقه نبود، بازی در ورزشگاه خانگی تیم نیوکاسل یعنی سنت جیمز پارک به انجام می‌رسید. در حال حاضر مالک ورزشگاه ومبلی اتحادیه فوتبال انگلستان است.
سرودهای ویژه
تیم ملی انگلیس دارای سرودهای ویژه می‌باشد که توسط تماشاگران در ورزشگاه‌ها خوانده می‌شوند. از مشهورترین این سرودها می‌توان به سرود، «تا زنده‌ام، انگلیسی هستم»، «انگرررلند انگرررلند» یا سرود «خداوند نگه‌دار ملکه باد» اشاره کرد.
سرود خداوند نگه‌دار ملکه باد
ترجمه به فارسی
متن انگلیسی
عمر ملکه شریف مان دراز باد خداوند نگه‌دار ملکه باد هرگز تسلیم مباد او را پیروز بگردان شاد و سربلند باد با عمری طولانی بر ما سلطنت کند خداوند نگه‌دار ملکه باد
,Long live our noble Queen ،God save the Queen !No surrender ،Send her victorious ،Happy and glorious :Long to reign over us ...God save the Queen
مربیان
مربیان گذشته
از آغاز تاکنون ۱۷ سرمربی هدایت تیم ملی انگلیس را برعهده داشته‌اند. نخستین سرمربی این تیم والتر وینترباتم بود که به مدت ۱۶ سال از ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۲ هدایت این تیم را برعهده داشت.
England confirmed on their official social account that کایل واکر named as England's vice-captain, alongside with captain هری کین at the UEFA Euro 2024.[۶]
وین رونی رکورد ۴۵ سالهٔ بابی چارلتون را در سپتامبر ۲۰۱۵ شکست و تبدیل به رکورددار گل ملی در تیم ملی انگلستان شد.در حال حاضر این رکورد دراختیارهری کین است.
بازیکنانی که شمار گل‌های زده‌شان برابر باشد با توجه به‌شمار بازی‌های کمتر در رده‌بندی بالاتر قرار گرفته‌اند.
علامت * بازیکنی که هنوز بازی می‌کند یا امکان دارد بازی کند.
تا کنون 70 بازیکن، بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس را بر بازو بسته‌اند. از میان این بازیکنان کاتبرت اوتاوی در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۸۷۲ به عنوان نخستین کاپیتان تیم ملی انگلیس بازوبند را بر بازو بست.[۷] هم‌اکنون هری کین مهاجم تیم بایرن مونیخ به عنوان هفتادمین کاپیتان تیم ملی انگلیس این بازوبند را بر بازو می بندد. همچنین در جام جهانی ۱۹۶۶ که در خلال آن انگلیس قهرمان جهان شد ٫ بابی مور اسطوره باشگاه وستهام کاپیتان این تیم بود. ده بازیکنی که بیشترین بار بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بسته‌اند بدین صورت می‌باشند:
تیم ملی انگلیس تاکنون ۱۶ بار در مسابقات جام جهانی فوتبال شرکت داشته‌است. نخستین حضور این تیم در جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل با سرمربی‌گری والتر وینترباتم بود که توفیقی در آن مسابقات به دست نیاوردند. آخرین حضور آن‌ها نیز در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود که با دو شکست و یک تساوی در همان دور گروهی از جام جهانی حذف شدند. بهترین نتایج این تیم در رقابتهای جام جهانی ۱۹۶۶ بود که با میزبانی خودشان به عنوان قهرمانی جهان دست یافتند. همچنین در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا با سرمربی‌گری بابی رابسون به مقام چهارم جهان دست یافتند.
برای کسب میزبانی جام جهانی ۱۹۶۶ سه کشور اسپانیا، فرانسه و انگلستان به رقابت پرداختند که در نهایت در ۲۲ اوت ۱۹۶۰ در مراسمی که در شهر رم برگزار شد کشور انگلیس به عنوان میزبان این این پیکارها برگزیده شد. نتیجه رای‌گیری بین اعضای آن زمان فیفا بدین گونه انجام گرفت.
انگلیس در گروه اول بازی‌ها با تیم‌های اروگوئه، فرانسه و مکزیک هم گروه شد که با ۲ برد و یک تساوی به عنوان سر گروه راهی مرحله یک‌چهارم پایانی شد. آن‌ها در آغاز در ومبلی لندن با اروگوئه به تساوی بدون گل دست یافتند، سپس به ترتیب مکزیک و فرانسه را با نتایج ۲ بر ۰ در همین ورزشگاه مغلوب کردند. پس از انگلیس، اروگوئه به عنوان تیم دوم جواز حضور در مرحله بعدی را به‌دست آورد.
در مرحله یک‌چهارم پایانی تیم ملی انگلیس به مصاف تیم دوم گروه دوم یعنی آرژانتین رفت که در پایان با حساب ۱–۰ این تیم را از پیش روی برداشت. تک گل این بازی را جف هرست در دقیقه ۷۸ به ثمر رساند. بدین روی تیم ملی انگلیس در مرحله نیمه پایانی باید در برابر پرتغال قرار می‌گرفت.
در بازی نیمه پایانی که در ورزشگاه ومبلی برگزار شد٫ تیم انگلیس در یک بازی نزدیک و با درخشش بابی چارلتون توانست با حساب ۲ بر ۱ یاران اوزه بیو را از پیش روی بردارند. هر دو گل انگلیس را بابی چارلتون در دقایق ۳۰ و ۸۰ به ثمر رساند. تک گل پرتغالی‌ها را نیز اوزه بیو از روی نقطه پنالتی در دقیقه ۸۲ به ثمر رساند. با این حساب تیم ملی انگلیس توانست برای نخستین بار به فینال جام جهانی راه یابد که در آن بازی باید در برابر آلمان غربی قرار می‌گرفت.
بازی فینال در روز ۳۰ اوت در ساعت ۱۵:۰۰ در حضور ۹۶٫۹۲۴ نفر در ورزشگاه ومبلی برگزار شد. این بازی در وقت‌های معمول با حساب ۲–۲ مساوی به پایان رسید. اما در وقت اضافه، ضربه بحث‌برانگیز جف هرست، که به اعتقاد آلمان از خط نگذشته بود را کمک داور بازی گل اعلام کرد تا بازی ۳–۲ به سود انگلیس شود. در ادامه وقت‌های اضافی تیم ملی انگلیس گل دیگری را هم به ثمر رساند تا در پایان با شکست آلمان غربی با نتیجه ۴–۲، تنها قهرمانی این تیم در جام جهانی به‌دست آید.[۹]جف هرست مهاجم تیم ملی انگلیس و باشگاه وستهام ستاره این بازی بود که با زدن سه گل توانست در این بازی هت تریک کند. وی همچنان تنها بازیکنی است که در تاریخ فینال‌های جام جهانی توانسته‌است هت تریک کند.[۱۰]
انگلیس در این جام جهانی در سید یک قرار گرفت و پس از مراسم قرعه کشی در گروه ششم با تیم‌های ایرلند، هلند و مصر هم گروه شد. در پایان بازی‌های این گروه تیم انگلیس به عنوان سرگروه، ایرلند به عنوان تیم دوم و هلند به عنوان یکی از تیم‌های برتر سوم راهی مرحله یک‌هشتم پایانی شدند. انگلیس در آغاز با ایرلند به تساوی ۱–۱ دست یافت، سپس با هلند بدون گل مساوی شد و در پایان نیز تیم مصر را با نتیجه ۱–۰ از پیش روی برداشت. بهترین گلزن انگلیس در این جام، گری لینکر بود که توانست چهار گل را برای تیمش به ثمر برساند.
تیم ملی انگلیس تاکنون در ۸ دوره از جام ملت‌های اروپا حضور داشته‌است که بهترین رتبه آن‌ها در این پیکارها مقام سومی در ۱۹۶۸ ایتالیا با سرمربی‌گری آلف رمزی فقید بوده‌است.
این مسابقات با حضور چهار کشور به صورت تک حذفی برگزار شد که در بازی نخست، انگلیس پس شکست از یوگسلاوی برای کسب مقام سوم به مصاف تیم ملی شوروی رفت که با شکست این تیم به مقام سوم این بازی‌ها دست یافت.
این مسابقات برای نخستین بار بود که با حضور ۱۶ تیم برگزار می‌شد. تیم ملی انگلیس با تیم‌های ملی هلند، اسکاتلند و سوئیس در گروه اول بازی‌ها هم گروه شد. آن‌ها نخست در بازی افتتاحیه با تساوی ۱–۱ مقابل سوئیس، بازی‌ها را آغاز کردند سپس در یک بازی حساس با دو گل آلن شیرر و پل گسکوین با نتیجه ۲–۰ حریف سنتی خود، اسکاتلند را از پیش روی برداشتند و در پایان با نتیجه ۴–۱ از سد تیم پر مهره هلند گذشتند. با این حساب تیم ملی انگلیس با کسب ۷ امتیاز به عنوان سرگروه به دور یک چهارم پایانی صعود کرد. آن‌ها در این دور باید به مصاف تیم دوم گروه دوم یعنی اسپانیا می‌رفتند.
در این مرحله پس تساوی بدون گل با اسپانیا در ضربات پنالتی با نتیجه ۴ بر ۲ این حریف را شکست دادند و با این برد، بر طبق برنامه مسابقات باید به مصاف برنده بازی آلمان در برابر کرواسی می‌رفتند که آلمان‌ها با شکست حریف خود، رقیب انگلیسی‌ها در بازی نیمه‌پایانی ومبلی شدند.
در این بازی که در روز ۲۶ ژوئن برگزار شد، انگلیس خیلی زود با گلزنی مهاجم گلزن خود، آلن شیرر در دقیقه ۳ به گل دست یافت که آلمان‌ها نیز خیلی زود در دقیقه ۱۶ با گلزنی اشتفان کونتس حساب کار را ۱–۱ مساوی کردند. بازی با همین نتیجه در وقت معمول به پایان رسید. در وقت‌های اضافی نیز گلی از خط دروازه‌ها نگذشت تا گل طلایی هم کارساز نباشد و در نهایت بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. در ضربات پنالتی آلمان با حساب ۶–۵ انگلستان را از پیش روی برداشت، تا با حذف میزبان مسابقات، مانع از حضور آنان در فینال جام ملت‌ها شوند. در پایان این جام، آلن شیرر با ۵ گل عنوان آقای گلی این جام را کسب کرد.[۱۳]
.svg)
.jpg)
