وی سفرهای تحقیقاتی زیادی به‌ویژه به آسیا و آفریقا کرد، و هدف اصلی او در این مسافرت‌ها کشف و فهم ذاتروان انسان بود. این امر او را از انبوه بی‌شمار جهان‌گردانی که تنها در پی کاوش در مورد ابهاد فیزیکی دنیا هستند، متمایز می‌سازد.
در سال ۱۹۸۶ وی به‌عنوان عضو آکادمی اسپرانتو و عضو افتخاری سازمان جهانی اسپرانتو انتخاب گردید. در سال ۲۰۱۱ اتحادیهٔ اسپرانتوی اروپا سال ۲۰۱۲ را به‌مناسبت ۱۰۰امین سال‌گرد تولد سکلی، سال تیبور سکلی اعلام کرد.
تیبور ازجملهٔ بزرگ‌ترین نویسندگان اسپرانتو است، که آثارشان به‌خاطر ترجمه شدن به زبان‌های متعدد دیگر، در دنیای غیر از اسپرانتو نیز شهرت جهانی پیدا کرده است - و از این دیدگاه، شاید معروف‌ترین آن‌ها نیز باشد. موفق‌ترین اثر ادبی او کومِواوا، پسر جنگل است که از اصل اسپرانوی آن به بیش از ۳۰ زبان در تمامی قاره‌های جهان ترجمه و منتشر شده است. این کتاب در سال ۱۹۸۳ توسط وزیر آموزش و پرورش ژاپن به‌عنوان یکی از ۴ اثری که بهترین منابع ادبی منتشرشده برای جوانان در آن سال در کشور ژاپن شمرده شده بود، مجحدداً در تیراژ ۳۰۰۰۰۰ جلد در این کشور منتشر گردید - و این رکوردی است در مورد تیراژ آثار ترجمه‌شده از زبان اسپرانتو در جهان. مجموع جلدهای ترجمه‌شده به زبان‌های گوناگون این کتب در دنیا بیش از یک میلیون نسخه برآورد شده است. بسیاری از آثار دیگر سکلی نیز به ۲ تا ۱۰ها زبان دنیا ترجمه شده‌اند.
زبان‌های اصلی سکلی برای تألیف اسپرانتو، اسپانیائی و سربو-کروآتی بود. به قلم او بیش از ۳۰ کتاب - به‌خصوص پژوهش‌ها، رمان‌ها، حکایات و اشعار مرتبط با سفرنامه - نگاشته و منتشر شده است.
Tibor Sekelj, post Zamenhof la plej grava esperantisto en la eksteresperantista mondo, Zlatko Tišljar, revuo Esperanto (UEA Roterdamo) junio 2011, 104-a jaro, n-ro 1248 (6), paĝoj 124-125
