تاریخچه زنان به عنوان طراح و سازنده ماشین آلات و سازه‌ها پیش از پیشرفت مهندسی به عنوان یک حرفه است. پیش از ایجاد اصطلاح «مهندس» در قرن یازدهم، زنان به پیشرفت تکنولوژیکی جوامع در سراسر جهان کمک کرده بودند. تا قرن نوزدهم، زنانی که در کارهای مهندسی شرکت می‌کردند، غالباً آموزش ریاضی یا علمی می‌دیدند. ایدا لاولیس قبل از شروع همکاری با چارلز ببیج در موتور تحلیلی وی که به عنوان «اولین برنامه‌نویس رایانه» به وی اعطا می‌شود، در ریاضیات تحصیل کرده‌است. در سال‌های اولیه قرن ۲۰، تعداد بیشتری از زنان در برنامه‌های مهندسی پذیرفته می‌شدند، اما مردان در بخش‌های خود به‌طور کلی به آنها به عنوان ناهنجاری نگاه می‌کردند.
اولین دانشگاهی که لیسانس مهندسی برای زنان در دانشگاه اعطا کرد، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی بود. الیزابت براگ در سال ۱۸۷۶ لیسانس مهندسی عمران شد و به عنوان اولین مهندس زن در ایالات متحده درآمد.[۱] پیش از قرن نوزدهم، بسیار نادر بود که زنان در هر رشته‌ای مدرک لیسانس بگیرند زیرا به دلیل اختلاف جنسیت، فرصت ثبت نام در دانشگاه‌ها را نداشتند. برخی از دانشگاه‌ها از اوایل دهه ۱۸۰۰ پذیرش زنان را در کالج‌های خود آغاز کردند و از اواسط دهه ۱۸۰۰ آنها را در کلیه برنامه‌های دانشگاهی از جمله مهندسی پذیرفتند.[۱]
در این مدت، حملات عمومی به مهندسین زن کم بوده‌است. به‌طور عمده، این حملات در داخل مؤسسات مسکوت مانده بود، زیرا زنان برای تغییر شکاف جنسیتی بین مردان و زنان در زمینه مهندسی، فشارهای تهاجمی فشار نمی‌آوردند. دلیل دیگر محرمانه ماندن این «حملات» به این دلیل است که مردان معتقد بودند غیرممکن است مهندسی به عنوان یک رشته مردسالار متوقف شود.[۳]
نقش زنان در نیروی کار، به ویژه در زمینه‌های مهندسی، در دوره پس از جنگ جهانی دوم بسیار تغییر کرد. از آنجا که زنان در سنین بعدی ازدواج کردند، فرزندان کمتری داشتند، بیشتر طلاق می‌گرفتند و وابسته به نان آور برای حمایت اقتصادی نبودند، علی‌رغم اینکه حقوقشان کمتر از مردان بود، در نیروی کار مهندسی نیز فعال‌تر می‌شدند.[۴]
زنان همچنین نقش مهمی در برنامه‌نویسی انیاک (ENIAC] از زمان ساخت آن در طول جنگ جهانی دوم تا چند دهه آینده داشتند. برنامه نویسان زن انیاک که در ابتدا در سال ۱۹۴۳ توسط ارتش استخدام شدند، پیشرفت‌های چشمگیری در تکنیک‌های برنامه‌نویسی، مانند اختراع نقاط شکست، که اکنون یک ابزار رفع اشکال استاندارد است، داشتند.[۵]
علاوه بر کمبود مهندس در زمان جنگ، تعداد زنان در رشته‌های مهندسی به دلیل افزایش تدریجی دانشگاه‌های دولتی که دانشجوی دختر می‌پذیرند، افزایش یافت.[۶] به عنوان مثال، جورجیا تک در سال ۱۹۵۲ شروع به پذیرش دانشجویان دانشجوی مهندسی می‌کند، در حالی که مدرسه پلی‌تکنیک در پاریس، یک مؤسسه برتر مهندسی فرانسه، در سال ۱۹۷۲ دانشجویان زن را پذیرش می‌کند.
در نتیجه، نقش‌های کلیشه‌ای جنسیتی به دلیل وضوح صنعتی شدن تغییر کرده‌است.
↑ ۱٫۰۱٫۱Society of Women Engineers Blog. "History of Women Engineers". All Together Society Of Women Engineers. Society of Women Engineers. Archived from the original on 1 December 2017. Retrieved 10 November 2017.
↑Bix, Amy Sue, "'Engineeresses' Invade Campus: Four decades of debate over technical coeducation." IEEE Technology and Society Magazine, Vol. 19 Nr. 1 (Spring 2000), 21.
↑Yang, Juemei (2016). The impact of power status on gender stereotypes, sexism, and gender discrimination toward women in the workplace and the career identity development of women. The University of North Dakota: The University of North Dakota. pp. 1–20.
.svg)
