آنجلوپولوس تحصیلات ابتدایی را در آتن آغاز کرد اما پس مدتی آن را رها کرده و به قصد تحصیل هنر و ادبیات به دانشگاه سوربنفرانسه رفت. پس از مدت کوتاهی مدرسه سینمایی ایدک پاریس را برای ادامه تحصیلات انتخاب کرد. پس از پایان تحصیلات به کشور خود بازگشت و به عنوان یک روزنامه‌نگار و منتقد در یکی از روزنامه‌های یونان مشغول به کار شد. پس از کودتا ممنوع الچاپ شد. او اولین فیلمش را در ۱۹۶۷ ساخت. او در دهه هفتاد به ساخت فیلم‌هایی دربارهٔ یونان مدرن پرداخت.
در زمانه غمناکی به‌سر می‌بریم که چندان مجال امیدواری به آدم نمی‌دهد. معلوم است که حیرانم و گاهی فکر می‌کنم به سال‌های سپری شده، هنگامی که به تغییر باور داشتیم. آن وقت‌ها آسمان در دسترس بود، اما دستمان نرسید ستاره‌ها را بچینیم و بخت از کف‌مان رفت.[۲]
حرفه
آنجلوپولوس به سرعت به سبک و بیان شخصی دست یافت که مؤلفه‌هایی چون کندی، اپیزودیک بودن و ساختار ابهام‌آمیز روایت و نماهای بلند از ویژگی‌های آن بود. نماهای بلندی که بیشتر با وسواس بسیار و پیچیدگی‌های ویژه طراحی شده بود. گام معلق لک‌لک (۱۹۹۱)، نگاه خیره اولیس (۱۹۹۵) و ابدیت و یک روز (۱۹۹۸) از کارهای موفق آنجلوپولوس به‌شمار می‌روند.
وی توسط منتقدان فیلم بریتانیایی درک مالکوم و دیوید تامسون به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های جهان معرفی شد. در ژوئیه ۲۰۰۱ دانشگاه اسکسانگلستان به اگلوپولُس دکترای افتخاری اهدا کرد.
مرگ
او در روز ۲۴ ژانویه ۲۰۱۲ در حالی که مشغول ساختن آخرین فیلم خود بود، بر اثر تصادف با موتور سیکلت درگذشت.[۳][۴]
