آثار کانون چاووش غالبا در زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷ اجرا شده‌اند و محتوایات آن‌ها به جز تعداد اندکی غالبا انقلابی بوده و به یاد عارف یکی از همان آثار صرفاً هنری می‌باشد.
محمدرضا لطفی این اثر را در سال ۱۳۵۱ ساخت و شعر آن را هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) در سال ۱۳۵۴ سرود. این اثر ابتدا در سال ۱۳۵۵ به صورت کنسرت در دانشگاه کرمان اجرا شد و یکی از علت‌های اجرای موفق آن حضور هوشنگ ابتهاج در آن کنسرت بود. اما خود آن کنسرت ضبط نشد و این اثر در سال ۱۳۵۶ در استودیو بل اجرا و توسط ایرج حقیقی صدابرداری شده‌است. وظیفهٔ نظارت بر ضبط اثر در استودیو نیز برعهده فریدون شهبازیان بوده‌است. هم‌چنین انتشار این اثر مقدمه‌ای برای شروع فعالیت‌های کانون چاووش به سرپرستی محمدرضا لطفی بود و این کانون فرهنگی و هنری پس از آن به صورت مستقل به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد و پس از آن، آن‌ها بسیاری از سرودهای انقلابی را اجرا کردند و کارهایشان متاثر از شرایط اجتماعی ایران در آن زمان بود.[۱]
↑ ۱٫۰۱٫۱پشت جلد آلبوم به یاد عارف، موسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا، دارای مجوز انتشار ۲/۱۵۲۵ از وزارت فرهنگ و ارشاد. (شامل توضیحات محمدرضا لطفی درباره ساخت اثر و احیای مجدد موسیقی سنتی ایرانی، اطلاعات مقاله مطابق با این توضیحات می‌باشند)
_-_%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87_%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D8%A7.jpg)
_-_%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87_%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D8%A7.jpg)
