این باشگاه در تاریخ ۵ مارس ۱۹۱۹ تأسیس شد و در ۱۸ مارس ۱۹۱۹ به‌طور رسمی به عنوان یک باشگاه به ثبت رسید و اُکتاویو آگوستو میلگو دیاس[ج] اولین رئیس باشگاه والنسیا بود.[۵][۶] از قضا ریاست باشگاه با پرتاب سکه تعیین شد.[۵][۶] این باشگاه اولین بازی رسمی خود را خارج از خانه و به تاریخ ۲۱ مه ۱۹۱۹ در برابر والنسیا خیمناستیکو[چ] انجام داد و نتیجه را با یک گل واگذار کرد.[۵][۶]
در سال ۱۹۲۳، والنسیا به ورزشگاه مستایا نقل مکان کرد.[۷] تا پیش از این و از ۷ دسامبر ۱۹۱۹، باشگاه بازی‌های خانگی‌اش را در زمین الگیروس[ح] انجام می‌داد. در اولین بازی در مستایا، والنسیا میزبان کاستیون کاستالیا[خ] بود که با تساوی بدون گل به پایان رسید. روز بعد و در یک بازی دیگر برابر همان حریف، والنسیا با یک گل پیروز شد. والنسیا در سال ۱۹۲۳ قهرمان منطقه شد و برای اولین بار در تاریخ خود واجد شرایط رقابت در مسابقات جام حذفی کوپا دل ری شد.[۵][۸]
غول اسپانیایی (۱۹۶۰–۱۹۳۱)
ترکیب والنسیا در سال ۱۹۳۱.
جنگ داخلی اسپانیا، والنسیا را وارد دوره‌ای سکون کرد تا آنکه در فینال سال ۱۹۴۱ از کوپا دل ری با غلبه بر اسپانیول، اولین قهرمانی بزرگ باشگاه ثبت شد. در فصل ۴۲–۱۹۴۱، اولین عنوان قهرمانی لالیگا را به دست آوردند، اگرچه در آن زمان، قهرمانی در کوپا دل ری نسبت به لیگ معتبرتر بود. باشگاه ثبات خود را حفظ کرد و در فصل ۴۴–۱۹۴۳ و همچنین فصل ۴۷–۱۹۴۶، قهرمان لیگ شد.
در دهه ۱۹۵۰، والنسیا نتوانست موفقیت‌های دهه ۱۹۴۰ را تکرار کند، با این وجود به عنوان یک باشگاه رشد کرد. تغییر ساختار مستایا منجر به افزایش ظرفیت تماشاگران به ۴۵۰۰۰ نفر شد. در این زمان، باشگاه تعدادی ستاره اسپانیایی و خارجی در ترکیب داشت. ملی‌پوش اسپانیا، آنتونیو پوچادس و فاس ویلکس، مهاجم هلندی، زینت‌بخش زمین مستایا بودند. فصل ۵۳–۱۹۵۲، با نایب قهرمانی در لالیگا به پایان رسید و فصل بعد با قهرمانی در کوپا دل ری که در آن زمان با عنوان کوپا دل ژنرالیسیمو شناخته می‌شد.
موفقیت‌های اروپایی (۱۹۸۱–۱۹۶۰)
در حالی که در اوایل دهه ۱۹۶۰، واانسیا عملکرد متوسطی در لیگ داشت، اولین موفقیت اروپایی باشگاه در قالب رقابت‌های اینتر سیتیز فیرز کاپ (پیشرو جام یوفا) به دست آمد. در فصل ۶۲–۱۹۶۱ از این رقابت‌ها، والنسیا در فینال بارسلونا را شکست داد و اولین جام اروپایی در تالار افتخاراتشان ثبت شد. فصل بعد، بار دیگر به فینال رسیدند و با غلبه بر دینامو زاگرب از کرواسی دومین جام اروپایی را بالای سر بردند. در فصل ۶۴–۱۹۶۳، والنسیا برای سومین سال پیاپی، یک پای فینال بود، اما نتیجه را ۲–۱ به رئال ساراگوسای اسپانیا واگذار کرد.
آلفردو دی استفانو که دو بار برنده جایزه بهترین فوتبالیست اروپا شده بود در سال ۱۹۷۰ به عنوان سرمربی استخدام شد و بلافاصله باشگاه جدیدش را به چهارمین قهرمانی‌اش در لالیگا رساند. این قهرمانی، اولین بار از سال ۱۹۴۷ بود و دروازه ورود والنسیا به جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۷۲–۱۹۷۱ شد. والنسیا به دور سوم از این رقابت‌ها رسید، اما هر دو بازی رفت و برگشت را به قهرمان مجارستان، اویپشت دوژا واگذار کرد. در سال ۱۹۷۲، باشگاه در لا لیگا و جام حذفی، به ترتیب پشت سر رئال مادرید و اتلتیکو مادرید قرار گرفت و نایب‌قهرمان شد. از برجسته‌ترین بازیکنان دهه ۱۹۷۰ می‌توان به کورت یارا هافبک اتریشی، جانی رپ مهاجم هلندی و مهاجم آرژانتینیماریو کمپس اشاره کرد که برای دو فصل متوالی در سالهای ۷۷–۱۹۷۶ و ۷۸–۱۹۷۷ بهترین گلزن لالیگا شد. در فصل ۷۹–۱۹۷۸، والنسیا قهرمان کوپا دل ری شد و همچنین در فصل بعد جام برندگان جام اروپا را پس از شکست دادن آرسنال در فینال بالای سر برد. کمپس پیشتاز موفقیت والنسیا در اروپا بود.
رکود (۱۹۹۸–۱۹۸۲)
فرناندو گومز کولومر با ۵۵۲ بازی، رکورددار بیشترین حضور در والنسیا است.
در سال ۱۹۸۲، هدایت باشگاه به دستان میلیان میلیانیچ سپرده شد. پس از یک فصل ناامیدکننده، والنسیا در رده هفدهم قرار گرفت و هفت بازی مانده به پایان فصل، تا سقوط فاصله‌ای نداشت. کولدو آگیئره جایگزین میلیانیچ شد و والنسیا در آن سال به سختی از سقوط اجتناب کرد و نتایج سایر تیم‌ها نیز ضامن بقایشان در لیگ شد. در فصل‌های ۸۴–۱۹۸۳ و ۸۵–۱۹۸۴، باشگاه تحت ریاست ویسنته تورمو بدهی‌های بسیاری داشت. مشکلات داخلی چون عدم پرداخت دستمزد بازیکنان و کارکنان و همچنین تضعیف روحیه در باشگاه، سرآخر منجر شد تا والنسیا در پایان فصل ۸۶–۱۹۸۵، پس از ۵۵ سال حضور در برترین سطح از فوتبال اسپانیا، برای اولین بار سقوط کند.
سهام باشگاه طی فرایندی عظیم در حال انتقال بود و تمامی متقاضیان پیشنهادی بالای ۱۵۰ میلیون یورو برای خرید این باشگاه ۹۵ ساله ارائه داده بودند پتر لیم و پادشاه عربستان از متقاضیان خرید این تیم قهرمان سال ۲۰۰۳–۲۰۰۴ لالیگا بودند؛ که در نهایت پیتر لیم موفق به خرید این باشگاه شد. تمامی متقاضیان سهام در اقدامی قاطع قهرمانی فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ را هدف اصلی نامیده بودند.
والنسیا در فصل ۰۴_۲۰۰۳ در لیگ داخلی اسپانیا با وجود آنکه هشت امتیاز تاصدر جدول فاصله داشت موفق شد با جبران عقب ماندگی در پایان قهرمان لا لیگا شود، همچنین در جام یوفا با پشت سر گذاشتن تمامی رقبا ، جام قهرمانی را از آن خود کند و در ادامه با شکست پورتوی پرتقال سوپرجام اروپا را هم به خانه برد.والنسیای فصل ۰۴_۲۰۰۳ با تصاحب لالیگا و دو گانه اروپایی از شروعی نا امید کننده به سه‌گانه رسید.
↑(به اسپانیایی: Los Che)؛ «che» یک روش محاوره‌ای رایج برای گفتن سلام در والنسیا است. (مانند hey در انگلیسی) و از آنجا که نسبت به سایر مناطق اسپانیا، کاربرد بسیار بیشتری در میان مردم این منطقه دارد، به عنوان عبارتی والنسیایی شناخته می‌شود. با گذشت زمان، بازیکنان و هواداران والنسیا معروف شدند به «che».
