شهر بازرگان از توابع شهرستان ماکو و در ۱۵ کیلومتری شمال آن قرار گرفته‌است. بازرگان به عنوان نقطه خروجی مرز ایران و ترکیه در دامنه کوه آرارات واقع شده‌است؛ و نام دروازه اروپا را به خود گرفته‌است
شهر مرزی بازرگان در شمال غربی ایران و شمالی‌ترین نقطه آذربایجان غربی قرار گرفته و ازنظر موقعیت جغرافیا و اقتصاداز اهمیت ویژه‌ای برخوردار است[۲] زیرا از طرف شمال در یک کیلومتری کشور ترکیه و از طرف شمال شرقی با جمهوری خود مختار نخجوان هم مرزاست. گذرگاه مرزی بازرگان، مهم‌ترین گمرک زمینی کشور در این شهر قرار دارد و بعنوان دروازه اروپا یا پیشانی ایران بشمار می‌رود که روزانه صدها مسافر داخلی و خارجی (توریست و گردشگر) و صدها کامیون ترانزیتی و سواری از این شهر مرزی و قدیمی[۳] دیدن و تردد می‌نمایند.
از جمله افرادی که به این شهر وارد شده و در سفر نامه خود از شهر بازرگان نام برده اوژن فلاندن سیاح معروف فرانسوی است که در زمان قاجاریه و در زمان حیات علی خان سردار ماکو به ایران سفر کرده و از بازرگان در کتاب خود یاد کرده‌است.[۴]
بازرگان که از سال ۱۳۶۵ از طریق نمایندگی شهرداری و زیر نظر شهرداری شهر ماکو اداره می‌شد.
با توجه به موقعیت حساس مرزی بودنش و گسترش عمران در این محل نمایندگی تکافوی نیاز منطقه نبود، بهمین علت به جهت دارا بودن ظرفیت‌های بالقوه و قرار گرفتن مهم‌ترین گمرک زمینی کشور در این منطقه و عبور جاده ترانزیت از وسط بازرگان و همچنین مکاتبات مکرر از سوی اهالی شریف منطقه، نمایندگی شهرداری بازرگان در نیمه دوم سال ۱۳۷۵ با مجوز رسمی وزارت کشور ایران به شهرداری مستقل با درجه ۲ شهرداری فعالیت خود را رسماً آغاز نمود و در سال ۱۳۷۸ به دلیل گسترش فعالیتها و حجم زیاد پروژه‌های عمرانی از درجه ۲ به درجه ۵ ارتقاء یافت.[۵] شهر بازرگان به عنوان یکی از شهرهای زلزله‌خیز ایران شناخته می‌شود.[۶]
مردم‌شناسی
جمعیت
بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر بازرگان برابر با ۹٬۹۷۹ نفر بوده‌است.[۷] گمرک بازرگان منبع اصلی درآمد مردم این منطقه بحساب می‌آید.
↑اسکندری‌نیا، ابراهیم. ساختار سازمان ایلات و شیوة معیشت عشایر آذربایجان غربی. بندرانزلی: 1366، ص 52-62؛ توحدی، کلیم‌الله. حرکت تاریخی کرد به خراسان. مشهد: 1364، ص 2/176-177؛ لطفی پاشا. تواریخ العثمانی. استانبول: 1341ق، ص 323؛ نیز نک: سومر، فاروق. نقش ترکان آناطولی در تشکیل و توسعة دولت صفوی. ترجمة احسان اشراقی، محمدتقی امامی، تهران: 1371، ص 94-95.
اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان. ص 130.
سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده 1377، جمعیت عشایری دهستان‌ها. تهران: 1378، ص 23، 27-28.
اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان‌جا.
سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده 1377، نتایج تفصیلی. تهران: 1378، ص 15.
اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان. ص 132.
↑منابع: پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی سال پنجاه و دوم پاییز و زمستان 1398 شماره 2
doran_County
↑منصورینام=مسعود (زمستان ۱۳۸۱). «بررسی مقایسه ای زمینه‌های تولید در گروه‌های عشایری و گرایش آنان به تغییر و تحول در شیوه تولیدی عشایری؛ مطالعه موردی ایل جلالی شمال غرب کشور». علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز (با همکاری گروه اقتصادی دانشگاه ارومیه). پیاپی ۳۷. ۱۹ (۱).
↑اسکندری نیا، ابراهیم: ساختار و سازمان ایلات و شیوه معیشت عشایر آذربایجان غربی
.svg){kind=small}
